Coton de Tuléar
Coton de Tuléar – jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji biszonów i ras pokrewnych. Stanowi osobną podsekcję – Coton de Tuléar. Nie podlega próbom pracy[1].
 Coton de Tuléar | |
| Kraj patronacki | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość |
25 – 32 (psy), 22 – 28 (suki) cm |
| Masa |
4 – 6 (psy), |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa IX, Sekcja 1, |
| KC(UK) |
Toy |
| UKC |
Grupa 9 – Companion Dog |
| Wzorce rasy | |
Rys historyczny edytuj
Nazwa psa jest związana z miejscem, do którego według legendy dotarły dwa psy pochodzące z rozbitego statku żeglarzy francuskich. Tuléar to miasto na południu Madagaskaru, gdzie licznie występowały psy tej rasy. Natomiast coton (fr. bawełna) odnosi się do bardzo miękkiej i puszystej sierści tych psów. W 1971 roku zostały oficjalnie uznane jako rasa przez FCI.[potrzebny przypis]
Wygląd edytuj
Głowa edytuj
Krótka, czaszka dość szeroka, stop zaznaczony, nos czarny (dopuszczalny też czekoladowy), kufa prosta.
Oczy edytuj
Raczej okrągłe, ciemne, żywe, dobrze rozmieszczone. Brzegi powiek czarne lub czekoladowe, w zależności od koloru nosa.
Szczęki edytuj
Zgryz nożycowy lub cęgowy.
Uszy edytuj
Trójkątne, opadające, osadzone wysoko, dość długie. Szerokość ok. 6 cm, długości ok. 7 cm, cienkie, pokryte włosem białym lub jednym z trzech dopuszczalnych:
- łaty beżowe mniej lub bardziej ciemne
- mieszanina włosów beżowych i czarnych
- niewielka ilość czarnych włosów dających wrażenie jasnoszarej łaty.
Szyja edytuj
Umięśniona, lekko łukowata, bez podgardla, skóra nie tworzy fałdów.
Tułów edytuj
Dłuższy niż wyższy, linia grzbietu minimalnie wypukła, grzbiet zwarty, lędźwie i klatka piersiowa dobrze rozwinięte, brzuch podciągnięty.
Ogon edytuj
Osadzony nisko, dosyć długi (18 cm), koniec uniesiony; w stanie spoczynku sięga poniżej stawu skokowego, w ruchu uniesiony.
Szata edytuj
Długa (przynajmniej 8 cm), włos bardzo delikatny, sprężysty, puszysty, gęsty. Może być lekko falisty.
Umaszczenie edytuj
Białe; dopuszczalne są jasnożółte lub jasnoszare znaczenia u szczeniąt. Jaśnieją one wraz z wiekiem[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO Sp. z o.o., Warszawa 2003