Czesław Grabowski (chemik)
Czesław Emanuel Grabowski (ur. 20 czerwca 1873 w Częstochowie, zm. 3 marca 1945 tamże) – profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej, specjalista w zakresie inżynierii chemicznej[1][2].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1873 |
| Data i miejsce śmierci |
3 marca 1945 |
| Prof. nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1928 |
| Nauczyciel akademicki | |
Życiorys edytuj
Urodził się 20 czerwca 1873 w Częstochowie, w rodzinie Bronisława i Marii z Krokowskich. W 1891 ukończył gimnazjum w Częstochowie i rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Instytutu Technologicznego w Charkowie, które ukończył w 1897[3] z tytułem inżyniera technologa. W 1898 rozpoczął pracę w rosyjskim przemyśle cukrowniczym. 2 września 1903 ożenił się ze Stefanią Ziemską[3]. W 1918 powrócił do Polski, gdzie zajął się odbudową cukrowni Wożuczyn w powiecie tomaszowskim lubelskim. Rok później na podstawie wniosków nominacyjnych przedstawionych przez Komisję Stabilizacyjną, wszedł w pierwszy 38 - osobowy skład profesorów Politechniki Warszawskiej[4]. W październiku 1919 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w czerwcu 1928 uzyskał stopień profesora zwyczajnego. W latach 1919[2]–1939 sprawował funkcję kierownika Katedry i Zakładu Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego. W tym czasie był promotorem ok. 100 prac dyplomowych i kilku rozpraw doktorskich. Równocześnie w latach 1919–1926 był redaktorem działu mechanicznego Gazety Cukrowniczej. W czasie II wojny światowej początkowo nauczał w Państwowej Szkole Chemiczno-Ceramicznej w Warszawie, natomiast od 1942 wykładał maszynoznawstwo w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie. W czasie całej okupacji, w swoim mieszkaniu potajemnie nauczał dawnych studentów maszynoznawstwa. Po upadku Powstania Warszawskiego trafił do pruszkowskiego obozu dla uchodźców, a następnie do Częstochowy, gdzie zmarł 3 marca 1945 po ciężkiej chorobie. Został pochowany na cmentarzu Kule w Częstochowie[1].
Stanowiska edytuj
- 1919–1939 - kierownik Katedry i Zakładu Maszynoznawstwa Ogólnego i Chemicznego (od 1928 r. Chemiczny) Politechniki Warszawskiej
- 1919–1926 - redaktor działu mechanicznego Gazety Cukrowniczej
- 1939–1942 - wykładowca w Państwowej Szkole Chemiczno-Ceramicznej w Warszawie
- 1942–1944 - nauczyciel maszynoznawstwa w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie[1]
Członkostwa edytuj
- członek Koła Techników Cukrowników przy Stowarzyszeniu Techników Polskich
- współorganizator Zrzeszenia Doskonalenia Gospodarki Cieplnej[1]
Ważne publikacje edytuj
- Destylacja z parą wodną lub w ogóle z gazem obojętnym, 1932
- Pompy do gazów, 1933
- Teoria suszarnictwa w oświetleniu graficznym, 1937
- Podstawy hydromechaniki przemysłu chemicznego, 1938[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Teresa Kempa-Englert: Sylwetki profesorów Politechniki Warszawskiej. Czesław Grabowski. Biblioteka Cyfrowa PW. [dostęp 2016-06-22].
- ↑ a b Historia kierunku Technologia Chemiczna. Wydział Chemiczny PW. [dostęp 2016-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-12)].
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 93. [dostęp 2021-07-23].
- ↑ J. Piłatowicz: Profesorowie Politechniki Warszawskiej w dwudziestoleciu międzywojennym. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 1999, s. 108.
Linki zewnętrzne edytuj
- Prace Czesława Grabowskiego w bibliotece Polona