Czesław Mejro
Czesław Mejro, niekiedy nazwisko pisane Meyro[1], (ur. 31 stycznia 1908 w Warszawie, zm. 24 marca 1986 tamże[2][3]) – polski naukowiec, profesor Politechniki Warszawskiej, w młodości lekkoatleta.
 Czesław Mejro w latach 60. | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1908 |
| Data i miejsce śmierci |
24 marca 1986 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: inżynier elektryk | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1950 prof. nadzw. |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Prorektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1954–1955 |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. |
1952–1954 |
| Odznaczenia | |
 
| |
.jpg) Czesław Meyro – mistrz WOZLA w 1927 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1908 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 marca 1986 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub |
Polonia Warszawa (1926–1932) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Życiorys
edytujKariera lekkoatletyczna
edytujBył zawodnikiem Polonii Warszawa[2]. Zdobył tytuły mistrza Polski w sztafecie 4 × 400 metrów w 1929 i 1930 oraz w skoku wzwyż w 1930. Był wicemistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 metrów w 1927, w sztafecie 4 × 400 metrów w 1926 i 1927 oraz w skoku wzwyż w 1926, a także brązowym medalistą w biegu na 400 metrów przez płotki w 1926 i 1927, w dziesięcioboju w 1929, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1930 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1932[4]. Trzykrotnie wystąpił w meczach lekkoatletycznych reprezentacji Polski w 1926, 1930 i 1931, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne[5].
Był rekordzistą Polski w sztafecie 4x400 metrów z czasem 3:28,6, uzyskanym 22 maja 1927 w Warszawie[6]. W lipcu 1927 zdobył mistrzostwo WOZLA w pięcioboju (skok w dal, rzuty dyskiem i oszczepem, biegi na 200 i 1500 m)[7].
Studia i okres wojenny
edytujUkończył w 1932 studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej[8]. Od 1936 do 1944 pracował w Zakładach Wytwórczych Aparatury Wysokiego Napięcia Kazimierza Szpotańskiego w Międzylesiu[9].
Walczył w kampanii wrześniowej w obronie Modlina, następnie działał w konspiracji[3][8], od połowy 1941 brał udział w przygotowaniu dla jej potrzeb sprzętu radiowego[9].
Kariera zawodowa
edytujOd maja 1945 do 1946 był naczelnym dyrektorem Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Mazurskiego w Olsztynie[2]. Od 1946 pracował na Politechnice Warszawskiej. W 1950 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1951–1952 był prodziekanem, a w latach 1952–1954 dziekanem Wydziału Elektrycznego, zaś w latach 1954–1955 prorektorem Politechniki Warszawskiej. Od 1962 pracował w Instytucie Techniki Cieplnej, gdzie od 1965 był kierownikiem Zakładu Gospodarki Energetycznej[3][8]. W latach 1976–1980 był również profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN[10].
Życie prywatne
edytujOżenił się z Janiną Sołtysówną (1915–1989)[11], z którą mieli dwie córki: Ewę (ur. 1937), po mężu Ostrowską, oraz Krystynę Marię (ur. 1948), po mężu Stroulger.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C-A-44)[11][12].
Odznaczenia
edytuj- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[13]
- Złota Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (17 stycznia 1963)[14]
Publikacje
edytuj- Elektroenergetyczne sieci miejskie (1959)
- Podstawy gospodarki energetycznej (1968, 1974, 1980)
Przypisy
edytuj- ↑ Meyro (Polonia). „Stadjon”. Nr 29, s. 11, 19 lipca 1927.
- ↑ a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 140–141. ISBN 83-9136-63-9-1.
- ↑ a b c Szpotański i jego kontakty z pracownikami nauki [online], sep.warszawa.pl [dostęp 2020-09-08] (pol.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 114, 124, 211, 241, 257–258. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 344.
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 206. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Lekka atletyka. „Stadjon”. Nr 29, s. 11, 19 lipca 1927.
- ↑ a b c Prof. Czesław Mejro 1908–1986 [online], meil.pw.edu.pl [dostęp 2020-02-21] (pol.).
- ↑ a b Tajna armia polskich specjalistów. II wojna światowa przerwała najbardziej ambitny plan modernizacji Polski [online], dziennik.pl, 30 sierpnia 2019 [dostęp 2024-04-03] (pol.).
- ↑ 50 lat Instytutu Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk 1952–2002. Warszawa: Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN, 2002, s. 237. ISBN 83-917926-0-9.
- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-04-03].
- ↑ Wykaz zmarłych profesorów Poilitechniki Warszawskiej. Warszawa: 1987, s. 27.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- ↑ Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27 I), Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 1963, s. 18 [dostęp 2020-09-11].