DVB-S (ang. Digital Video Broadcasting – Satellite) – standard systemu telewizji cyfrowej DVB, nadawanej przez satelity[1]. Do kodowania sygnału używa się MCPC oraz SCPC. Do kompresji audio/wideo przyjęto standard MPEG-2, MPEG-4 część 2 oraz niedawno H.264/MPEG-4 AVC.

Karta telewizyjna w standardzie DVB-S2

DVB-S2

edytuj

DVB-S2 (ang. Digital Video Broadcasting – Satellite – Second Generation) – rozwinięcie standardu DVB-S, utworzone w 2003 roku. W marcu 2005 roku został uznany przez ETSI za jeden ze standardów nadawania. W Polsce jest wykorzystywany przez platformy cyfrowe: Platforma Canal+ i Polsat Box (na niektórych swoich transponderach). Do kompresji audio/wideo przyjęto standard H.264/MPEG-4 AVC oraz niedawno H.265/HEVC. Umożliwia odbiór programów w wysokiej rozdzielczości przy równoczesnym zastosowaniu MPEG-4, w ultra wysokiej częstotliwości przy zastosowaniu HEVC.

DVB-S DVB-S2
FEC Kodowanie splotowe + Reed-Solomon 1/2, 2/3, 3/4, 5/6, 7/8 LDPC + BCH 1/2[a], 3/5[b], 2/3[c], 3/4, 4/5[d], 5/6, 8/9, 9/10
Modulacje QPSK QPSK, 8PSK, 16APSK[e], 32APSK[e]

DVB-S2X

edytuj

Ponadto istnieje rozszerzenie standardu DVB-S2 pod nazwą DVB-S2X, który w swoim założeniu znosi wszelkie ograniczenia swojego poprzednika, umożliwiając pełną swobodę w kształtowaniu pojemności transpondera do aktualnych potrzeb potencjalnego nadawcy.

  1. Obsługiwane tylko w modulacji QPSK.
  2. Nieobsługiwane w modulacjach 16APSK i 32APSK.
  3. Nieobsługiwane w modulacji 32APSK.
  4. Obsługiwane tylko w modulacjach 16APSK i 32APSK.
  5. a b Oznaczone kursywą modulacje – nie są powszechnie stosowane.

Przypisy

edytuj
  1. Słownik – Wiedza i innowacje. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. [dostęp 2015-11-02].

Linki zewnętrzne

edytuj