Dahomej Francuski
Dahomej Francuski – istniejąca w latach 1904–1958 kolonia w ramach Francuskiej Afryki Zachodniej.
| kolonia | |||
| 1904–1958 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Siedziba | |||
| Data powstania | |||
| Data likwidacji | |||
| Języki urzędowe | |||
Położenie na mapie
| |||
Historia
edytuj
Dahomej Francuski powstał w wyniku agresji Francji na królestwo Dahomeju tworzone przez lud Fon. W 1890 roku, wskutek pierwszej wojny francusko-dahomejskiej, król Béhanzin w zamian za coroczną zapłatę zgodził się w traktacie pokojowym na objęcie przez Francję protektoratu w rejonie Porto-Novo i Kotonu[1]. Druga wojna francusko-dahomejska (1892-1894) doprowadziła do podporządkowania całego państwa, uwięzienia króla i jego przetrzymywania na Martynice[2].
W 1904 roku Dahomej został włączony do Francuskiej Afryki Zachodniej.
Za czasów rządów francuskich doszło do gwałtownych zmian w kraju. Pojawiły się na przykład porty (w Kotonu), kolej czy szkoły zakładane przez katolickich misjonarzy.
Po II wojnie światowej, w 1946 roku rząd IV Republiki Francuskiej, nadała Dahomejowi autonomię; Dahomej uzyskał status zamorskiego terytorium z własnym parlamentem i reprezentacją we Francuskim Zgromadzeniu Narodowym. Jednocześnie kraj stał się członkiem Unii Francuskiej, tworze który miał zastąpić dawne imperium kolonialne.
11 grudnia 1958 roku ogłoszono powstanie Republiki Dahomeju w ramach Wspólnoty Francuskiej. 1 sierpnia 1960 roku Republika uzyskała pełną niepodległość od Francji. Pierwszym prezydentem został Hubert Maga, który jeszcze pod rządami francuskimi sprawował funkcję premiera.
W 1975 roku państwo zmieniło nazwę na Benin.