Dallas Brooks
Dallas Brooks (właśc. Reginald Alexander Dallas Brooks; ur. 22 sierpnia 1896 w Cambridge, zm. 22 marca 1966 w Melbourne[1]) – brytyjski krykiecista, żołnierz i urzędnik państwowy, generał. W latach 1946–1949 głównodowodzący Royal Marines, zaś w latach 1949-1963 gubernator Wiktorii.
Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 marca 1966 |
Gubernator Wiktorii | |
Okres |
od 18 października 1949 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Biografia
edytujMłodość i kariera wojskowa
edytujBył synem anglikańskiego kapelana wojskowego. Ukończył szkołę średnią w Dover, gdzie dał się poznać jako talent sportowy[1]. Od 1914 służył w Royal Marines. Został ciężko ranny w czasie bitwy o Gallipoli, jednak w 1916 powrócił do służby wojskowej, pracując jako artylerzysta na pokładzie okrętów Royal Navy. I wojnę światową zakończył w stopniu majora[1]. Na początku lat 20. grał w krykieta na poziomie wyczynowym, jako członek drużyny hrabstwa Hampshire w najwyższej angielskiej klasie rozgrywkowej. Był również kapitanem reprezentacji połączonych brytyjskich sił zbrojnych w krykiecie i hokeju na trawie, a także członkiem reprezentacji Royal Navy w golfie. W 1934 ukończył Kolegium Sztabowe Royal Navy[1].
W czasie II wojny światowej został oddelegowany jako jeden z wyższych oficerów wojskowych służących w Foreign Office. W styczniu 1945 otrzymał stopień generała majora i trafił do sztabu generalnego. W 1946 został tzw. komendantem generalnym Royal Marines[1], tj. najwyższym oficerem służby czynnej służącym w tej formacji. W tym samym roku został generałem porucznikiem, zaś w 1948 generałem (bez dodatkowych określeń), co stanowi w Royal Marines najwyższy stopień oficerski. W maju 1949 przeszedł na wojskową emeryturę[1].
Gubernator Wiktorii
edytujW tym samym roku wyjechał do Australii, gdzie na zaproszenie władz stanowych w Melbourne objął w dużej mierze honorowy i reprezentacyjny urząd gubernatora Wiktorii. Choć w Australii powoli dobiegała już końca epoka gubernatorów importowanych z Wielkiej Brytanii, zaś coraz bardziej preferowani byli rodowici Australijczycy, Brooks mógł liczyć na ciepłe przyjęcie ze względu na swój bohaterski udział w, niezwykle ważnej w historii Australii, bitwie o Gallipoli. Brooks z jednej strony zwykle występował publicznie nienagannie ubrany, w strój angielskiego oficera lub dżentelmena, ale z drugiej strony miał przyjazny i pozbawiony dystansu sposób bycia. Taka kombinacja sprawiała, że utożsamiał prestiż swego urzędu, ale też był lubiany przez większość społeczeństwa[1]. W latach 1953 i 1956 jego kadencja była przedłużana o kolejne lata[1]. Łącznie sprawował urząd gubernatora Wiktorii przez ponad 13 lat, co stanowi niepobity do dziś rekord.
Późniejsze życie
edytujW 1963 Brooks opuścił stanowisko gubernatora. Wrócił na krótko do Anglii, ale ostatecznie postanowił spędzić resztę życie w Australii i wybudował dom w Melbourne. Zmarł w wieku 69 lat, przyczyną zgonu były kłopoty kardiologiczne[1].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Wojenny (ok. 1916)[1]
- Distinguished Service Order (DSO, 1918)[1]
- Order św. Michała i św. Jerzego klasy Kawaler (CMG, 1943)[1]
- Order Łaźni klasy Kawaler (CB, 1946)[1]
- Order Łaźni klasy Rycerz Komandor (KCB, 1948, odtąd miał prawo do tytułu Sir przed nazwiskiem)[1]
- Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Komandor (KCMG, 1952)[1]
- Królewski Order Wiktoriański klasy Rycerz Komandor (KCVO, 1954)[1]
- Order św. Michała i św. Jerzego klasy Rycerz Wielkiego Krzyża (GCMG, 1963)[1]