Dionizy (Pomakow)
Dionizy, imię świeckie Ewstatij Antonow Pomakow (ur. 1835 w Berkowicy, zm. w maju 1875 w Sofii) – bułgarski biskup prawosławny.
| Ewstatij Pomakow | |
| Metropolita łowecki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1835 |
| Data i miejsce śmierci |
maj 1875 |
| Metropolita łowecki | |
| Okres sprawowania |
1873–1875 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
do 1867 |
| Diakonat |
1867 |
| Prezbiterat |
1872 |
| Nominacja biskupia |
25 czerwca 1873 |
| Chirotonia biskupia |
7 lipca 1873 |
| Data konsekracji |
7 lipca 1873 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator |
Życiorys
edytujWykształcenie podstawowe uzyskał w rodzinnym mieście, następnie został posłusznikiem w monasterze Świętych Cyryla i Metodego w Klisurze. Tam najpóźniej w 1867 złożył wieczyste śluby mnisze przed jego przełożonym archimandrytą Antymem, przyjmując imię zakonne Dionizy. W 1867 został wyświęcony na hierodiakona, służył razem z metropolitą sofijskim Doroteuszem, który ówcześnie przebywał na stałe w Berkowicy[1]. W latach 1869–1872 uzyskał średnie wykształcenie teologiczne w seminarium w Karłowicach Sremskich (według innego źródła uczył się w Belgradzie[2]). Po powrocie do Bułgarii podjął pracę nauczyciela w Berkowicy, po czym został wyświęcony na kapłana i mianowany biskupim namiestnikiem (dziekanem) berkowickim[1].
25 czerwca 1873 otrzymał nominację na metropolitę łoweckiego, zaś 7 lipca 1873 w soborze św. Szczepana w Stambule odbyła się jego chirotonia biskupia. W swojej eparchii podjął szczególne starania na rzecz szerzenia oświaty, odwiedzał wszystkie prowadzone przez administraturę placówki duszpasterskie, występował z kazaniami[1]. Zaangażowany w narodowy ruch bułgarski[2].
Po roku od objęcia urzędu biskupiego zwrócił się do Dżewdeta paszy, ministra sądownictwa i wyznań religijnych Wysokiej Porty, ze skargą na tureckie władze miasta Orchanie. W rezultacie wszczęte zostało przeciwko niemu postępowanie sądowe. Jeszcze przed jego zakończeniem biskup Dionizy zachorował na gruźlicę[2] i wyjechał do Sofii, gdzie zmarł. W powszechnym mniemaniu Bułgarów został otruty przez Turków, którym nie na rękę była jego działalność oświatowa i patriotyczna[1].