Disciples II: Mroczne proroctwo

gra wideo z 2002 roku

Disciples II: Mroczne proroctwo (ang. Disciples II: Dark Prophecy) – strategiczna gra turowa serii Disciples, kontynuacja Disciples: Święte ziemie, stworzona przez studio Strategy First i wydana 28 stycznia 2002. W Polsce ukazała się 7 sierpnia 2002, a polskim dystrybutorem został CD Projekt. W późniejszym czasie do gry trafiły 3 dodatki: Disciples II: Servants of the Dark, Disciples II: Guardians of the Light (Słudzy ciemności i Strażnicy światła zostali w Polsce wydani zbiorczo jako Disciples II: Powrót Galleana[3]) oraz Disciples II: Rise of the Elves (w Polsce wydany jako Disciples II: Bunt elfów[4]) – dodatek ten umożliwiał granie elfami, dotychczas niegrywalnymi jednostkami.

Disciples II: Mroczne proroctwo
Disciples II: Dark Prophecy
Producent

Strategy First

Wydawca

Strategy First

Dystrybutor

PL: CD Projekt[1]

Data wydania

28 stycznia 2002[2]
PL: 7 sierpnia 2002[2]

Gatunek

Strategia turowa

Tryby gry

jedno- i wieloosobowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

PC, Windows 98/Me/2000

Nośniki

CD (2)

Wymagania

Strona internetowa

Zmiany w stosunku do poprzedniej części serii edytuj

  • dopracowana została grafika i animacja (16-bitowa grafika w rozdzielczości 800 x 600),
  • ponad 250 jednostek (w drzewku rozwoju każdej z jednostek możliwych zwerbowania dodatkowej jednostek),
  • ulepszony interfejs,
  • zmienione mechanizmy gry oraz system rozgrywania bitew,
  • poprawiona inteligencja komputerowych przeciwników,
  • rozgrywka w trybie gry jedno i wieloosobowej z możliwością gry do czterech osób równocześnie.

Fabuła edytuj

Akcja gry umiejscowiona jest w magicznym świecie – Nevendaarze, gdzie główne cztery rasy (Imperium, Górskie Klany, Legiony Potępionych i Hordy Nieumarłych) prowadzą ze sobą odwieczną walkę. Od ostatniej wielkiej wojny minęło dziesięć lat.

Rozgrywka edytuj

Podstawą armii, podobnie jak w serii Heroes of Might and Magic są bohaterowie, którzy prowadzą armie po mapach i walczą przeciwko jednostkom przeciwnika i neutralnym oraz zamki, w których można kupować nowe jednostki oraz budynki, umożliwiające awans żołnierzy – przy czym część budynków wzajemnie się wyklucza[5]. W trakcie misji bohaterowie i jednostki zdobywają doświadczenie, z misji na misję przechodzi tylko jeden bohater, wraz z pięcioma wybranymi przedmiotami[6].

Każdy scenariusz gry posiada jedną mapę, na której widoczne są armie, miasta, ukryte skarby i miejsca przynoszące dochód w złocie i w manie. Każda ze stron konfliktu ma swój rodzaj terenu, który rozprzestrzenia po mapie. Stolica, Miasto, Magiczna różdżka ustawiana na mapie przez jednego z bohaterów, co turę przekształcają kawałek ziemi. Zyski z kopalni lub źródła many czerpie gracz, na którego terenie znajduje się ten obiekt.

W stosunku do poprzedniej odsłony serii zmieniony został arsenał czarów – teraz jest ich ok. 150 i mają one różne działania. Mogą zadawać obrażenia wrogim drużynom, leczyć sojusznicze jednostki, przyzywać potwory itp. Rodzaje posiadanych czarów zależą od kontrolowanej rasy (Imperium i Górskie Klany dysponują czarami defensywnymi, a Legiony Potępionych i Hordy Nieumarłych ofensywnymi).

Zmienione zostały inteligencja komputerowych przeciwników, system rozgrywania bitew i mechanizmy gry. Podczas bitwy dowódca może używać dwóch dodatkowych przedmiotów, takich jak eliksiry i talizmany. Także jednostki posiadają dodatkowe umiejętności (m.in. zatruwanie, paraliżowanie); miało to na celu zwiększenie wagi stosowanej strategii, tak aby duża siła armii nie gwarantowała zwycięstwa. W walce może uczestniczyć do 6 jednostek, przy czym większe jednostki, jak demony, zajmują po 2 miejsca w armii[7].

Przypisy edytuj

  1. Disciples II: Dark Prophecy. „Click!”. 7/2002, s. 18-19. Wydawnictwo Bauer. 
  2. a b Disciples II: Mroczne Proroctwo (PC). Gry-Online. [dostęp 2012-06-12]. (pol.).
  3. Encyklopedia Gier | GRYOnline.pl [online], www.gry-online.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  4. Disciples II: Bunt Elfów, Disciples II: The Rise of the Elves (PC) | GRYOnline.pl [online], www.gry-online.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  5. Click!, nr 8/2002 str 30
  6. Click! nr 8/2002, str 53
  7. Click!, nr 8/2002, str 55

Linki zewnętrzne edytuj