Doczo Christow
Doczo Nikołow Christow (bułg. Дочо Николов Христов, ur. 2 marca 1895 w Sewliewie, zm. 26 października 1945[1]) – bułgarski prawnik i polityk, minister spraw wewnętrznych Bułgarii w latach 1943–1944, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 25. kadencji.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Aleksandyr Dimitrow Staniszew |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 14 września 1943 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujUkończył gimnazjum w Sewliewie, a następnie podjął pracę nauczyciela w Łukowicie[1]. W 1915 ukończył szkołę oficerów rezerwy i walczył na froncie I wojny światowej jako dowódca kompanii w 57 pułku piechoty. Za dzielność został odznaczony Orderem Waleczności[1]. Po zakończeniu wojny związał się ze Zjednoczoną Partią Narodowo-Postępową, a od 1923 z Porozumieniem Demokratycznym. W tym czasie pełnił funkcję sekretarza ministra Cwjatko Boboszewskiego[1]. W 1924 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie sofijskim i podjął pracę adwokata. W latach 1924–1932 zasiadał w radzie miejskiej Sofii. W 1940 został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego 25. kadencji[1]. Frederich Chary określił Christowa jako jednego z czołowych antysemitów w gronie deputowanych[2].
We wrześniu 1943 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w rządzie Dobriego Bożiłowa, które pełnił przez dziewięć miesięcy[1]. Po przejęciu władzy przez komunistów ukrywał się u swojej rodziny. Skazany przez Trybunał Ludowy zaocznie na karę śmierci i konfiskatę mienia[1]. 19 marca 1945 opuścił Sofię i z dokumentami na nazwisko Marko Totew przedostał się do Botewgradu, gdzie nadal się ukrywał, planując ucieczkę za granicę[3]. Schwytany przez milicję 19 kwietnia 1945, pół roku później stracony[1].
26 sierpnia 1996 wyrok Trybunału Ludowego skazujący Christowa został unieważniony przez Sąd Najwyższy[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 492–493. ISBN 978-954-430-603-8.
- ↑ Frederick Chary: The Bulgarian Jews and the Final Solution, 1940-1944. University of Pittsburgh Press, 1972, s. 165. ISBN 978-082-297-601-1.
- ↑ Залавянето на Дочо Христов. 168chasa.bg. [dostęp 2020-03-19]. (bułg.).
Bibliografia
edytuj- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 492–493. ISBN 978-954-430-603-8.