Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego w Łodzi
Dom mieszkalny urzędników Banku Polskiego – modernistyczna kamienica położona na rogu ul. Narutowicza i ul. Wierzbowej w Łodzi. Jej właściwy adres to ul. Wierzbowa 40.
 Budynek w 2022 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wierzbowa 40 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny |
modernizm historyzujący |
| Architekt |
Stanisław Filasiewicz, W. Boldrett |
| Kondygnacje |
6 |
| Rozpoczęcie budowy |
1929 |
| Ukończenie budowy |
1933 |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′23,52″N 19°28′43,91″E/51,773200 19,478864
| |
Historia
edytujBudowa kamienicy została zlecona w okresie międzywojennym przez Bank Polski. Znajdujące się w niej mieszkania miały w założeniu być przeznaczone dla pracowników łódzkiego oddziału banku[1].
Autorem projektu budynku byli Stanisław Filasiewicz (autor również innych projektów dla Banku Polskiego) oraz W. Boldrett. Budowę rozpoczęto w 1929 a zakończono w 1933[1]. Firmą odpowiedzialną za realizację była „Konstruktor” z siedzibą w Zgierzu[2].
W budynku funkcjonuje Przedszkole Miejskie nr 84 w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 8 w Łodzi[3].
Charakterystyka
edytujObiekt znajduje się na dwóch posesjach na rogu ul. Narutowicza i ul. Wierzbowej. Obiekt wzniesiony został na planie litery U, z trzema skrzydłami otaczającymi wewnętrzny dziedziniec[2]. Złożony z trzech pięter oraz częściowo użytkowanego poddasza. Posiada również piwnicę[1].
Gmach składa się z budynku narożnego usytuowanego w północnej pierzei ul. Narutowicza i zachodniej pierzei ul. Wierzbowej. We wschodnim skrzydle na parterze umieszczono salę balową z tarasowym wyjściem na tylny dziedziniec (przylegający do sąsiedniej kamienicy), ogród i kort tenisowy[1].
Na froncie znajdują się dwie bramy przejazdowe, usytuowane w strefie środkowej od strony ul. Wierzbowej i strefie skrajnej wschodniej od strony ul. Narutowicza. Przy dziedzińcu głównym natomiast umieszczono cztery klatki schodowe w układzie poprzecznym, które obsługują po dwa lub trzy mieszkania na każdej kondygnacji. W parterze łącznika znajduje się również sień przejazdowa łącząca oba dziedzińce posesji. Z niej jest możliwość przejścia na klatkę schodową i do mieszkania dozorcy. Dwie klatki schodowe skrzydła obsługują zespół sali wielofunkcyjnej (obecnie przedszkole) oraz po trzy mieszkania na każdym z pięter. Liczba mieszkań wynosi 90 i 13 wygospodarowanych w ramach poddaszy[1].
U góry budynek zakryty dachem dwuspadowym o niewielkim kącie nachylenia. Charakterystycznym elementem gmachu jest wyoblony narożnik. Natomiast monotonię zwartej bryły budynku frontowego przełamują cztery, pięcioosiowe strefy obejmujące rejony klatek schodowych. W obrębie elewacji pierzejowych strefy te obłożone płytami piaskowca. Ich wertykalizm podkreślono lizenami, oknami francuskimi z ażurowymi balustradami oraz strzelistymi okienkami poddaszy. Okna natomiast są dwupoziomowe, w większości dwudzielne. Otwór bramny od strony ulicy Wierzbowej ujęto w portal z piaskowca o wyprawie łamanej. Nad bramą umieszczono balkon o ażurowej balustradzie między murowanymi słupkami. Ponad nim natomiast kolejne dwa piony balkonów pojedynczych o ażurowych balustradach. Strefę wysokiego cokołu zamknięto gzymsem i obłożono płytami piaskowca o wyprawie łamanej[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Joanna Olenderek, Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa Tom 2, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2012, s. 107, ISBN 978-83-7729-088-0.
- ↑ a b Krzysztof Stefański, Błażej Ciarkowski, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 74, ISBN 978-83-7729-440-6.
- ↑ O nas [online], pm84lodz.wikom.pl [dostęp 2024-05-22] (pol.).