Don McNeill

tenisista amerykański

William Donald McNeill, Don McNeill (ur. 30 kwietnia 1918 w Chickasha, zm. 28 listopada 1996 w Vero Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca mistrzostw Francji i mistrzostw USA w grze pojedynczej i podwójnej.

Don McNeill
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1918
Chickasha

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1996
Vero Beach

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Gra pojedyncza
Roland Garros

W (1939)

US Open

W (1940)

Gra podwójna
Roland Garros

W (1939)

US Open

W (1944)

W okresie II wojny światowej służył jako oficer wywiadu marynarki wojennej.

Po zakończeniu kariery pracował w branży reklamowej w Nowym Jorku.

Kariera tenisowa edytuj

Praworęczny Amerykanin, znany głównie ze skutecznego bekhendu, był jednym z zawodników, którym najlepsze lata kariery i szansę na odniesienie kolejnych sukcesów zabrała II wojna światowa.

W 1937 roku po raz pierwszy awansował do czołowej dziesiątku rankingu amerykańskiego, a rok później wygrał halowe mistrzostwa USA, pokonując w finale Franka Bowdena. Był wówczas studentem Kenyon College, w barwach którego zdobył międzyuczelniane mistrzostwo USA w 1940 roku. Tego samego roku został uznany za pierwszego tenisistę USA, natomiast ze względu na wojnę jedynie w 1939 roku znalazł się w czołowej dziesiątce rankingu światowego (nr 7). Wojna odebrała mu także szansę występów w Pucharze Davisa.

W 1939 roku na kortach im. Rolanda Garrosa podczas mistrzostw Francji (obecnie French Open) pokonał w finale lidera rankingu światowego, Bobby'ego Riggsa. Był drugim Amerykaninem ze zwycięstwem w Paryżu po Donie Budge'u i ostatnim zwycięzcą turnieju przed wybuchem wojny.

W 1940 roku zdobył tytuł akademicki i ukończył studia, a następnie zdobył mistrzostwo USA na kortach ziemnych, w finale pokonując Bobby'ego Riggsa. Po raz trzeci w krótkim czasie okazał się lepszy od Riggsa w wielkoszlemowych mistrzostwach USA w 1940 roku, pokonując go w rundzie finałowej. McNeill był pierwszym tenisistą, któremu w jednym sezonie udało się triumfować w rozgrywkach uczelnianych (Intercollegiate) i "dorosłych" mistrzostwach (w 1942 roku osiągnięcie to powtórzył Ted Schroeder).

W 1944 roku McNeill wywalczył deblowe mistrzostwo USA w parze z Bobem Falkenburgiem po zwycięstwie nad Billem Talbertem i Pancho Segurą. Był to drugi wielkoszlemowy tytuł deblowy McNeilla, który w 1939 roku oprócz paryskiego zwycięstwa singlowego triumfował w grze podwójnej, pokonując w parze z Charlesem Harrisem Jacques'a Brugnona i Jeana Borotrę. Podczas mistrzostw USA w 1944 awansował ponadto do finału w grze mieszanej w parze z Dorothy Cheney. W 1946 roku McNeill osiągnął finał mistrzostw USA, grając w parze z Frankiem Guernseyem, a trofeum przypadło Billowi Talbertowi i Gardnarowi Mulloyowi.

McNeill był ponadto m.in. halowym mistrzem USA w 1950 roku w singlu i pięć razy w deblu (1941, 1944 z Frankiem Guernseyem, 1949, 1950 i 1951 z Billem Talbertem).

W 1965 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (2–0) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1939 French Championships, Paryż Ceglana   Bobby Riggs 7:5, 6:0, 6:3
Zwycięzca 2. 1940 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Bobby Riggs 4:6, 6:8, 6:3, 6:3, 7:5

Gra podwójna (2–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1939 French Championships, Paryż Ceglana   Charles Harris   Jean Borotra
  Jacques Brugnon
4:6, 6:4, 6:0, 2:6, 10:8
Zwycięzca 2. 1944 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Bob Falkenburg   Pancho Segura
  Bill Talbert
7:5, 6:4, 3:6, 6:1
Finalista 1. 1946 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Frank Guernsey   Gardnar Mulloy
  Bill Talbert
6:3, 4:6, 6:2, 3:6, 18:20

Gra mieszana (0–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1944 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Dorothy Cheney   Margaret Osborne DuPont
  Bill Talbert
2:6, 3:6

Bibliografia edytuj