Działo 406 mm L/50 Mark 7
Działo 406 mm L/50 Mark 7 – amerykańskie lekkie działo kalibru 406 mm o długości lufy 50 kalibrów zainstalowane w trzech trzylufowych wieżach na pancernikach USS „Iowa” (BB-61), „New Jersey” (BB-62), „Missouri” (BB-63) i „Wisconsin” (BB-64), przeznaczone także do instalacji na nigdy nieukończonych pancernikach „Illinois” i „Kentucky”. Zamontowane miały zostać także w pancernikach „Montana”, „Ohio”, „Maine”, „New Hampshire” i „Louisiana”, pod które jednak nigdy nie położono stępki.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Platforma | |
| Używane w latach |
1943–2006 |
| Klasy okrętów | |
| Kaliber |
406 mm |
| Kaliber calowy |
16 cali |
| Długość lufy |
20 726 mm |
| Elewacja |
−5° do 45° |
| Masa |
108,5 tony |
| Donośność pozioma |
38 720 m /45° |
| Pociski |
1225 kg |
| Prędkość początkowa |
762 m/s |
| Długość odrzutu |
122 cm |
W stosunku do wcześniejszych dział 406 mm L/50 Mark 2 i Mark 3 używanych na pancernikach typu South Dakota z 1920 roku, Mark 7 odróżniał się wewnętrznie krótszą komorą nabojową o pojemności 442,5 dm³, zamiast 491,6 dm³. Prototyp działa Mk 7 oznaczony był pierwotnie jako działo Mk D/O, które to oznaczenie zostało później zmienione na Mk. 3 Mod 1, podczas gdy eksperymentalna wersja ostatecznej konfiguracji została oznaczona Mark 7/A.
| Masa wieży bez amunicji | 1728-1735 ton |
| Średnica ścieżki obrotu | 10,49 metra |
| Średnica wewnętrzna barbety | 11,35 metra |
| Odległość między osiami dział | 2,97 metra |
| Odrzut | 122 cm |
| Maksymalna prędkość elewacji | 12° /sek |
| Maksymalna prędkość obrotu | 4° /sek |
| Cykl odpalenia | 30 sekund |
| Opancerzenie | front: 500 (432+68) mm, boki: 241 mm tył: 305 mm, strop: 184 mm |
Bibliografia edytuj
- John Campbell: Naval Weapons of World War Two. Naval Institute Press, 2002, s. 118-121. ISBN 0-87021-459-4.