Dzieci Diuny (ang. Children of Dune) – trzecia powieść Franka Herberta dotycząca uniwersum Diuny. Opublikowana w 1976 roku w magazynie Analog Science Fiction and Fact. W 1977 roku nominowana do nagrody Hugo za najlepszą powieść. Ostatnia część cyklu publikowana w prasie przed wydaniem książkowym.

Dzieci Diuny
Children of Dune
Autor

Frank Herbert

Typ utworu

fantastyka naukowa

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Data wydania

1976

Wydawca

G.P. Putnam’s Sons

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1992

Wydawca

Phantom Press International

Przekład

Marek Mastalerz

poprzednia
Mesjasz Diuny
następna
Bóg Imperator Diuny

Fabuła

edytuj

Po odejściu Paula na pustynię władzę sprawuje Regentka Alia. Dzieci Muad'Diba, Ghanima i Leto, dorastają starając się unikać nadmiernych ilości przyprawy, aby nie rozbudzić w sobie przyszłowidzenia. Na Diunę z Kaladanu przybywa ich babka – lady Jessika, aby poddać bliźnięta próbie na człowieczeństwo. Dom Corrino planuje zapewnić sobie panowanie w imperium poprzez zamach. Trwają próby złamania monopolu Atrydów na przyprawę poprzez przenoszenie czerwi na inne planety (m.in. Salusa Secundus). W Arrakin pojawia się ślepy Fremen – Kaznodzieja, opowiadający o przeszłości i przyszłości Atrydów.