Dzitwa (agromiasteczko)

Dzitwa[2] (biał. Дзітва, Dzitwa; ros. Дитва, Ditwa; hist. Kulbaki) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Dzitwa.

Dzitwa
Дзітва
Дитва
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Dzitwa

Populacja (2013)
• liczba ludności


1638[1]

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dzitwa”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dzitwa”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dzitwa”
Ziemia53°51′18″N 25°09′01″E/53,855000 25,150278

Znajduje się tu kopalnia i zakład przetwórstwa torfu[3][1].

Historia edytuj

W XIX i w początkach XX w. wieś i folwark Kulbaki położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Tarnowo/Białohruda[4]. W 1921 wieś liczyła 242 mieszkańców, zamieszkałych w 42 budynkach. Kolonia zaś 86 mieszkańców, zamieszkałych w 13 budynkach. Mieszkańcami obu miejscowości byli wyłącznie Polacy wyznania rzymskokatolickiego[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. W 1970 wybudowano tu osiedle robotnicze dla pracowników zakładu przetwórstwa torfu, któremu nadano nową nazwę Dzitwa[1]. Od 1991 w niepodległej Białorusi. Od 2006 agromiasteczko[1].

Współcześnie dawna kolonia (folwark) Kulbaki należy do wsi Bancewicze[5].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Репортаж из агрогородка Дитва. Lida News. [dostęp 2022-12-29]. (ros.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Торфобрикетный завод ДИТВА. [dostęp 2022-12-29]. (ros.).
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  5. Mapa WIG Lida (1930). [dostęp 2022-12-30]. (pol.).

Bibliografia edytuj