Edmund Dygulski
Edmund Dygulski (ur. 16 listopada 1917 w Kruszynie, zm. 29 lutego 1996[1]) – polski adwokat i działacz polityczny.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Był synem Ryszard i Eugenii[1]. W okresie okupacji niemieckiej uczestniczył w tajnych kompletach na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Był żołnierzem Armii Krajowej, w szeregach której od 1 sierpnia 1944 walczył w powstaniu warszawskim[1]. Uczestniczył m.in. w walkach na Woli[1]. W sierpniu 1944 został wywieziony do obozu koncentracyjnego KL Buchenwald[1][2]. W 1946 ukończył studia prawnicze[1]. Wykonywał zawód adwokata[1]. Był obrońcą w powojennych procesach politycznych[1]. Współpracował m.in. z Janem Olszewskim, Tadeuszem de Virion i Edwardem Wende[1].
W latach 90. był współzałożycielem partii Przymierze Samoobrona oraz obrońcą Andrzeja Leppera[1]. W wyborach parlamentarnych w 1993 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski z ramienia komitetu Samoobrona – Leppera w okręgu poznańskim (otrzymał 28 878 głosów i zajął dwunaste miejsce spośród piętnastu kandydatów)[3].
Odznaczenia edytuj
Został odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Pro Merito Melitensi[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l Edmund Dygulski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-05-29].
- ↑ Informacje na stronie United States Holocaust Memorial Museum. [dostęp 2022-05-29].
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471