Eisriesenwelt
Eisriesenwelt, Świat lodowych olbrzymów – system lodowych jaskiń znajdujący się w Austrii, w Alpach Salzburskich, w masywie Tennengebirge (Góry Tennen), na płd.- wsch. od miasta Salzburg. Wejście do jaskiń znajduje się 1100 m powyżej miejscowości Werfen, na wysokości 1641 m n.p.m.
 Wnętrze jaskini | |
| Państwo | |
|---|---|
| Długość |
42 000[1] m |
| Deniwelacja |
407 m[1] |
| Data odkrycia |
1879 |
| Ochrona i dostępność |
udostępniona turystom[1] |
Położenie na mapie Austrii  | |
 47°30′11″N 13°11′25″E/47,503056 13,190278
| |
| Strona internetowa | |
Jest największą na świecie naturalną jaskinią złożoną z wielu jaskiń wypełnionych przez cały rok lodem. Temperatura wewnątrz tych grot jest poniżej 0 °C, a przeciekająca przez wapienne szczeliny w sklepieniu woda natychmiast zamarza. Całość rozciąga się na długości ok. 42 kilometrów, znajduje się wewnątrz góry Hochkogel (Tennengebirge). Rocznie jaskinię odwiedza ok. 200 000 turystów[1]. Do oświetlenia jaskini używa się karbidowych lamp oraz magnezji[1].
Różne formy lodowych formacji zyskały swe nazwy np.: Lodowe Organy, Lodowa Kaplica, Lodowe Odrzwia.
Masyw, w którym powstały jaskinie tworzące świat lodowych grot, został utworzony w czasie późnego trzeciorzędu. Wejście do jaskiń prowadzi do ściany wznoszącej się na wysokość 30 metrów, na jej szczycie rozciąga się cały szereg pieczar i grot.
Historia odkrycia jaskiń sięga roku 1879, kiedy to badacz Anton von Posselt-Czorich dotarł tylko na głębokość 200 metrów, po czym natrafił na ścianę lodu. Po ponad 30 latach następnym badaczem był speleolog Alexander von Mörk. W latach 1912 i 1913 poprowadził ekspedycję, wykuwając stopnie w lodowej ścianie. Za nią ujrzał świat, który nazwał Eisriesenwelt. Znalazł tam groty i komnaty tworzące z lodowych kryształów kompozycje przypominające roślinne ornamenty.
Wybuch I wojny światowej przerwał badania nad grotami, które zostały wznowione po zakończeniu działań wojennych. Sam Alexander von Mörk już nie brał udziału, zginął w czasie walk wojennych. Na jego cześć jedną z grot nazwano jego imieniem – Katedrą Aleksandra von Mörka, a urna z popiołami speleologa została ustawiona w jednej z nisz.
Bibliografia edytuj
- Cudowny Świat/Najpiękniejsze zakątki i krajobrazy, Przegląd Readers's Digest, Warszawa 2000, ISBN 83-88243-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Strona o Eisriesenwelt (ang. • niem. • wł.)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Eisriesenwelt, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-03-31].