Emalia limuzyńska
Emalia limuzyńska – materiał artystyczny produkowany w Limoges we Francji stosowany w zdobnictwie.
Historia edytuj
Pierwotnie emalie limuzyjskie wytwarzano w opactwie Saint Martial w Limoges, później głównie w warsztatach cechowych. Technika emalii limuzyjskiej komórkowej została w XII w. wyparta przez technikę emalii rowkowej na podkładzie z miedzi. Od XV w. stosuje się technikę emalii malarskiej wzbogacanej złotem oraz opiłkami metalu. W Limoges wytwarzano przede wszystkim przedmioty służące podczas liturgii, np. relikwiarze, krzyże ołtarzowe i procesyjne, kandelabry. Z czasem zaczęto produkować też przedmioty świeckie: plakietki portretowe i kopie malowideł. W XVI w. emalie limuzyjskie zyskały formy renesansowe i manierystyczne. Produkowane były przez rodziny rzemieślnicze: Penicaud, Limosin, Reymond, Nouailher, Courtoys i Decourt[1].
Galeria edytuj
-
Relikwiarz św. Tomasza Becketa z początku XIII wieku. -
Emaliowany tryptyk z początku XVI wieku -
Eneasz, Léonard Limosin, ok. 1540
Przypisy edytuj
- ↑ limuzyjskie emalie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-03-29].