Emil Stroński
Emil Stroński (ur. 5 marca 1878, zm. 15 maja 1919 pod Zadwórzem) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major piechoty
| |
| Data urodzenia |
5 marca 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 maja 1919 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1899–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Pochodził ze Śląska[1]. Był oficerem cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej, w szeregach której służył podczas I wojny światowej[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu majora został komendantem Pułku Strzelców Cieszyńskich[1]. Wraz z jednostką zaangażował się w udział w wojnie polsko-ukraińskiej, trwającej od listopada 1918[1]. Przez kilka tygodnik bronił Lubienia[1]. Po rozpoczęciu polskiej ofensywy sprawując stanowisko dowódcy III batalionu Pułku Piechoty Ziemi Cieszyńskiej poległ 15 maja 1919 pod Zadwórzem[2] (według innych opisów pod Porzecze-Zadwornem w okolicy Lubienia[1][3]).
Rozkaz dzienny gen. Józefa Hallera z 26 maja 1919 zawierał następujący fragment (dosłowny cytat): Nie mogę wyróżniać Waszych czynów bohaterskich, bo musiałbym zasługi wszystkich podnosić. Dziękuję Wam, oficerowie i żołnierze. Tym, którzy swoje życie bohatersko złożyli na ołtarzu ojczyzny, cześć i chwała! Pamięć o dzielnym dowódcy 8 pułku ułanów, maj. Strońskim i dowódcy batalionu maj. Bartmańskim, oraz poległych oficerach i żołnierzach nigdy nie zaginie[4].
26 marca 1921 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[5].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – pośmiertnie[6]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Kronika. † Emil Stroński. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 115 z 20 maja 1919.
- ↑ Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934, s. 837.
- ↑ Franciszek Kłosowski: Zarys historji wojennej 10-go pułk piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, s. 9–10, 29.
- ↑ Cytat zawiera błąd merytoryczny, gdyż zgodnie z powyższym tekstem mjr. Emil Stroński miał być dowódcą 8 pułku ułanów, zaś major Bartmański dowódcą batalionu. Jest to zapewne omyłka redakcyjna, jako że na kolejnej stronie tego wydania „Gazety Lwowskiej” krótki biogram Zygmunta Bartmańskiego zawiera prawidłowy opis sprawowania przez niego stanowiska dowódcy 9 Pułku Ułanów. Por. Rozkaz dzienny gen. Hallera. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 124 z 31 maja 1919.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 644.
- ↑ Franciszek Kłosowski: Zarys historji wojennej 10-go pułk piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, s. 30.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].