Endymion (poemat)
Endymion – poemat angielskiego romantyka Johna Keatsa, opublikowany w 1818[1], będący jego najobszerniejszym utworem. Poemat składa się z czterech części o objętości około tysiąca wersów każda[1]. Utwór jest napisany pentametrem jambicznym parzyście rymowanym[1]. Jest oparty na starogreckiej legendzie o miłości bogini Artemidy (Diany) do śmiertelnego człowieka, pasterza Endymiona[1]. W trakcie różnych perypetii młodzieniec zakochał się w ziemskiej dziewczynie, która jednak okazała się samą boginią, która tylko wystawiała go na próbę. Jakkolwiek poemat jest najokazalszym dziełem Keatsa, poeta nie był z niego zadowolony[1]. Poemat wyraża estetyczną postawę poety[2].
A thing of beauty is a joy for ever:
Its loveliness increases; it will never
Pass into nothingness; but still will keep
A bower quiet for us, and a sleep
Full of sweet dreams, and health, and quiet breathing.
Początkowy fragment utworu przełożył na język polski Zygmunt Kubiak[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e John Keats, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-12-27] (ang.).
- ↑ Przemysław Mroczkowski: Historia literatury angielskiej. Zarys. Wrocław: Ossolineum, 1981, s. 366. ISBN 83-04-00784-3.
- ↑ John Keats (31 października 1795 w Moorgate w pobliżu Londynu - 23 lutego 1821 w Rzymie). sofijon.pl. [dostęp 2016-12-27]. (pol.).