Ernest Roberts (ur. 21 lutego 1868 w Londynie, zm. 2 grudnia 1913 w Melbourne) – australijski polityk angielskiego pochodzenia, działacz Australijskiej Partii Pracy (ALP). Członek Izby Reprezentantów w latach 1908-1913, minister bez teki w drugim gabinecie Andrew Fishera.

Ernest Roberts
Ilustracja
Zdjęcie z 1908 roku
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1868
Londyn

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1913
Melbourne

Członek Izby Reprezentantów Australii z okręgu wyborczego Adelaide
Okres

od 1908
do 1913

Przynależność polityczna

Australijska Partia Pracy

Poprzednik

Charles Kingston

Następca

Edwin Yates

Życiorys edytuj

Wychowywał się na wyspie Guernsey. Jego ojciec był oficerem floty handlowej i młody Ernest początkowo poszedł w jego ślady. Jako 18-latek dotarł do Australii, gdzie postanowił osiąść. Przez pierwsze dwa lata mieszkał w kolonii Queensland, potem zaś przeniósł się do Australii Południowej. Pracował tam jako robotnik portowy. Szybko zaangażował się w działalność związkową.

Karierę polityczną zaczął na początku lat 90. XIX wieku, kiedy to został wybrany do samorządu miasta Port Pirie. W 1893 kandydował bez powodzenia w barwach lewicy do Izby Zgromadzenia Australii Południowej. W 1896 wystartował ponownie i uzyskał mandat. W wieku 27 lat był najmłodszym członkiem Izby, co nie przeszkodziło mu aktywnie brać udział w debatach parlamentarnych, zwłaszcza tych dotyczących prawa pracy. Pomimo początkowego sprzeciwu wobec udziału jednostek z Australii Południowej w II wojnie burskiej, w 1900 na ochotnika wyjechał na front tego konfliktu, gdzie służył w stopniu porucznika. W 1901 powrócił do Australii, zrzekł się mandatu poselskiego i już jako kapitan wrócił na wojnę w Afryce Południowej.

Po demobilizacji zajął się dziennikarstwem, redagując partyjny magazyn ALP Weekly Herald. W 1905 został ponownie wybrany do parlamentu Australii Południowej, od 1901 będącej jednym ze stanów nowo powstałego Związku Australijskiego. W 1908 przeniósł się do parlamentu federalnego, obradującego wówczas w Melbourne. W październiku 1911 został mianowany ministrem bez teki (wówczas ministrów takich określano w Australii ministrami honorowymi) w gabinecie premiera Andrew Fishera. W praktyce jego głównym zadaniem było reprezentowanie ministra obrony George'a Pearce'a w parlamencie, a także tymczasowe kierowanie resortem obrony w czasie wyjazdu zagranicznego ministra.

2 grudnia 1913, wkrótce po zakończeniu burzliwej debaty w Izbie z jego udziałem, upadł i bardzo szybko zmarł. Za przyczynę zgonu uznano chorobę serca, na którą cierpiał przez wiele lat. Miał 45 lat, pozostawił żonę i czworo dzieci. Został pochowany z honorami państwowymi na cmentarzu West Terrace w Adelaide, pogrzeb zgromadził 6 tysięcy osób.

Bibliografia edytuj