Ernst Meyer (psychiatra)
Ernst Meyer (ur. 10 maja 1871 w Getyndze, zm. 3 grudnia 1931 w Królewcu) – niemiecki lekarz psychiatra, profesor Uniwersytetu w Królewcu, tajny radca sanitarny.
 Jako student na Uniwersytecie w Marburgu przed 1890 | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1871 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 grudnia 1931 |
| Profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: psychiatria | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1894 |
| Habilitacja |
1900 |
| Profesura |
1904 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Rektor Uniwersytetu w Królewcu | |
Życiorys
edytujSyn psychiatry Ludwiga Meyera (1827–1900). Studiował medycynę na Uniwersytecie w Marburgu i Uniwersytecie w Getyndze. Po otrzymaniu tytułu doktora medycyny w 1894 roku pracował jako asystent w klinikach psychiatrycznych w Getyndze, Tybindze i Kilonii. W 1900 roku habilitował się, w 1904 został profesorem nadzwyczajnym psychiatrii na Uniwersytecie w Królewcu, w 1906 roku profesorem zwyczajnym i dyrektorem kliniki. W 1913 roku został mianowany tajnym radcą sanitarnym. W latach 1918–1919 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu w Królewcu.
Ożenił się z Käthe Schmieden z Berlina, mieli czworo dzieci. Dwóch synów: Hans-Hermann Meyer (1909–2000) i Joachim-Ernst Meyer (1917–1998) również zostało psychiatrami[1]. W 1931 ukazał się poświęcony mu zeszyt (Festschrift) czasopisma „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”.
Jego uczniami byli m.in. Frieda Fromm-Reichmann i Walther Riese[2].
Wybrane prace
edytuj- Ueber Ausscheidungstuberkulose der Niere. Göttingen: Kästner, 1894
- Beitrag zur Kenntniss der acut entstandenen Psychosen und der katatonischen Zustände[3]. 1899
- Psychiatrie (= Diagnostische und therapeutische Irrtümer und deren Verhütung. Bd. 2). Leipzig: Thieme, 1917; 2., verbesserte Auflage 1923.
- Krankheiten des Gehirns und des verlängerten Marks (= Diagnostische und therapeutische Irrtümer und deren Verhütung. Bd. 12). Leipzig: Thieme, 1921.
Przypisy
edytuj- ↑ Alma Kreuter: Deutschsprachige Neurologen und Psychiater. Ein biographisch-bibliographisches Lexikon von den Vorläufern bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts. München: Saur, 1996, s. 952.
- ↑ Stahnisch F.W., Pow S. Walther Riese (1890–1976). „Journal of Neurology”. 261 (12), s. 2466, 2014.
- ↑ E. Meyer, Beitrag zur Kenntniss der acut entstandenen Psychosen und der katatonischen Zustände, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 32 (3), 1899, s. 780–902, DOI: 10.1007/BF02322183, ISSN 0003-9373 (niem.).