Eugen Nippe
Eugen Nippe (ur. 1911 w Łodzi, zm. 1970)[1] – działacz Niemieckiego Stowarzyszenia Ludowego w Polsce, SS-Obersturmbannführer, członek NSDAP i Hitlerjugend oraz działacz Ziomkostwa Wisły-Warty.
| |
 Obersturmbannführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem pruskiego kolonisty i fabrykanta łódzkiego – Pawła Nippe[1]. W latach 1929–1932 uczył się Niemieckim Gimnazjum Reformowanym w Łodzi[2]. W 1927 został tajnym członkiem Hitlerjugend (1927), działał w Deutsche Jungenschaft in Polen. W latach 1933–1934 był szefem organizacji młodzieżowej Deutscher Volksverband (DVV). Następnie współpracował z Ludwigiem Wolffem w ramach Jugendgruppe DVV, zostając w 1936 członkiem zarządu partii[3].
W 1931 został członkiem NSDAP. Od 1935 był zaangażowany konspiracyjną, antypolską działalność – wyjeżdżał na specjalne kursy dywersyjne do Berlina i organizował grupę konspiracyjną w Łodzi[2]. 28 sierpnia 1939[1] został aresztowany przez Polaków za działalność szpiegowsko-dywersyjną, a po zajęciu Łodzi przez Wehrmacht, mianowany SS – Hauptsturmfchrerem[2] pułku SS-Standarte 112 i dowódcą I batalionu tego pułku. Pełniąc tę funkcję przekształcił dawną siatkę dywersantów w oddział SS. W 1940 został członkiem okupacyjnej rady miejskiej Łodzi. W tym samym roku został odznaczony odznaką honorową Hitlerjugend za wieloletnią tajną działalność w HJ oraz otrzymał awans na HJ-Sturmführera. W marcu 1941 został skierowany przez Ludwiga Wolffa do objęcia kierownictwa wydziału organizacyjnego Kreisleitung NSDAP[3].
W 1942[3] przeniesiony do sztabu Wyższego Dowódcy SS i Policji na obszarze okupowanej Rosji Środkowej[2], gdzie awansował na SS – Obersturmbannführera oraz został odznaczony Krzyżem Zasługi Wojennej II kl. Po zakończeniu II wojny światowej, współpracował z Wolffem w ramach Ziomkostwa Wisły-Warty, był przewodniczącym Zarządu Federalnego Ziomkostwa Wisły-Warty, a w 1967 został zastępcą kierownika Heimatkreisausschuss-Mittelpolen[3].
Odznaczenia edytuj
- Odznaka Honorowa Hitlerjugend (1940)
- Krzyż Zasługi Wojennej II kl. (1942)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Gerda Zorn, Nach Ostland geht unser Ritt: dt. Eroberungspolitik zwischen Germanisierung u. Völkermord, Dietz, 1980, ISBN 978-3-8012-0043-5 [dostęp 2023-02-19] (niem.).
- ↑ a b c d Rafał Fuks, Organizacje ziomkowskie w NRF w latach 1945–1967: ze szczególnym uwzglednieniem Ziomkowstwa Prus Zachodnich, Związku Gdańszczan i Ziomkowstwa Wisły-Warty, Wyd. Poznańskie, 1968 [dostęp 2023-02-19] (pol.).
- ↑ a b c d e Mirosław Cygański, Ziomkostwo Wisły – Warty w NRF, Poznań: IZ, 1945– [dostęp 2022-11-12].