Eugeniusz Anastazy Grabowski
Eugeniusz Anastazy Grabowski herbu Oksza (ur. 10 marca 1876 w Turnovie, zm. 3 marca 1952 w Wałbrzychu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
.jpg) podpułkownik Eugeniusz Anastazy Grabowski (przed 1934) | |
 podpułkownik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1927 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 10 marca 1876 w Turnovie (niem. Turnau), w rodzinie hrabiego Michała Maksymiliana (1845–1918) i Marii z domu Światopełk-Zawadzkiej herbu Lis (1850–1920)[1][2]. Był bratem oficerów kawalerii Wojska Polskiego: Seweryna Sewera (1874–1947), podpułkownika[3], Stefana (1877–1946), pułkownika, Zygmunta Piotra Idziego (1880–1954), rotmistrza[4], Henryka (1884–1944), majora i Emila (1886–1944), majora[5][1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 września 1919 roku Naczelny Wódz mianował go pełniącym obowiązki zastępcy inspektora Wojskowej Straży Granicznej[6].
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w dowództwie miasta Warszawa[7]. Był członkiem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zasiadł w składzie Komisji Orzekającej Odznaki Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Departamencie IV Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk Ułanów Krechowieckich[8].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 53. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii)[9]. W 1923 roku pełnił funkcję szefa Wydziału IV Remontu w Departamencie II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 1 puł w Augustowie[10]. W 1924 został przydzielony do 16 pułku Ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy, pozostając nadal oficerem nadetatowym 1 puł. W październiku tego roku został przeniesiony do 16 puł. na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11][12]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13].
Jako emerytowany oficer w 1928 zamieszkiwał w Bydgoszczy[14]. Jego żoną w 1924 została Maria Morstin herbu Leliwa (1892–1972), z którą miał syna Andrzeja (1928–2001) i córkę Marię (1930–1944). Drugą żoną była Helena Łubieńska herbu Pomian (1889–1960).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1922[15]
- Krzyż Walecznych
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Marek Jerzy Minakowski: Eugeniusz Anastazy hr. Grabowski z Grabówki h. Oksza. [w:] Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ a b Eugeniusz Anastazy Grabowski. Geni.com. [dostęp 2023-11-19].
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 335, 846.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 1013, tu urodzony 1 września 1881.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 1013.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 91 z 2 października 1919, s. 2216
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 645.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 242, 637.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 155.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 17, 601, 676.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 112 z 23 października 1924 roku, s. 625.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 571, 598.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.