Eugeniusz Andrzej Dąbrowski
Eugeniusz Andrzej Dąbrowski (ur. 10 listopada 1887 w Rzeszowie, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
11 Pułk Artylerii Polowej |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 10 listopada 1887 w Rzeszowie jako syn Stanisława[1][2].
W 1910 rozpoczął zawodową służbę wojskową w c. i k. armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1910 roku w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski pułk piechoty nr 89 w Jarosławiu[3]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1914 pełnił służbę w pułku armat polowych nr 28 w Przemyślu, pozostając oficerem nadetatowym Galicyjskiego pułku piechoty nr 89[4]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów artylerii polowej i górskiej, i wcielony do pułku armat polowych nr 28. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914[5]. W 1917 pełnił służbę w pułku haubic polowych nr 2[6]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1917 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W 1918 pełnił służbę w pułku artylerii polowej nr 102[7][8].
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 26 sierpnia 1919 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy I dywizjonu 5 Pułk Artylerii Ciężkiej[9][10].
Został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[11][12][13]. W 1923 był zastępcą dowódcy 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie[14]. We wrześniu 1924 został przeniesiony do 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie na stanowisko dowódcy pułku[15], a w następnym miesiącu przeniesiony do 24 pułku artylerii polowej Jarosławiu na stanowisko dowódcy pułku[16][17]. Jako przynależny do tej jednostki w 1928 był oficerem placu Baranowicze[18]. W 1934 jako podpułkownik artylerii przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[19].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Został zamordowany przez NKWD na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/51-24 oznaczony numerem 948)[1]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami po raz drugi – 1918[8]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną (1916[20]) i mieczami (1917[21])
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[21]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[21]
- Krzyż Wojskowy Karola[21]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[22]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 16. [dostęp 2016-12-26].
- ↑ Eugeniusz Dąbrowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 351, 640.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 266, 556.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 644, 715.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 828, 957.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1038, 1184.
- ↑ a b Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 125 z 7 czerwca 1918.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919, poz. 3383.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919, s. 2925 sprostowanie.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 814.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 737.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 449.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 735.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 25 września 1924 roku, s. 546.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 704.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 972.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 715.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1184.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 556.
Bibliografia edytuj
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.