Ewa Latkowska-Żychska

polska artystka i pedagog

Ewa Latkowska-Żychska (ur. 21 lutego 1950 w Łodzi)[1][2]polska artystka i pedagog, profesor sztuk plastycznych.

Ewa Latkowska-Żychska
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1950
Łódź

profesor zwyczajny sztuk plastycznych
Specjalność: projektowanie tkaniny, wzornictwo przemysłowe, sztuki projektowe, malarstwo
Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Łodzi

Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi

Uczelnia

Społeczna Akademia Nauk w Łodzi

Życiorys

edytuj

W latach 1969–1974 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie uczęszczała na zajęcia w Pracowni Malarstwa prof. Romana Modzelewskiego, Pracowni Tkaniny Unikatowej prof. Janiny Tworek-Pierzgalskiej oraz Pracowni Dywanu i Gobelinu prof. Antoniego Starczewskiego[1]. Dyplom uzyskała w 1976[1] w Pracowni Dywanu i Gobelinu prof. Antoniego Starczewskiego[2].

Tworzy w zakresie tkaniny i papieru – kompozycje malarskie realizowane autorskimi technikami.[potrzebny przypis] W 1976 podjęła pracę na macierzystej uczelni (późniejszej Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi)[1], gdzie założyła Pracownię Papieru, którą kieruje od 1997[2]. Obecnie uczy na Wydziale Tkaniny i Ubioru[2]. 10 maja 2000 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego[3].

Wzięła udział w licznych wystawach międzynarodowych, m.in.: 8. Międzynarodowe Biennale Tkaniny w Lozannie (1977), gdzie zaprezentowała tryptyk Łąka z kaczeńcami o wyrazistej fakturze[4], Textielstructuren Kortrijk (Belgia 1980), Visions Tapestry Convergens (Minneapolis 1994), American Tapestry Biennale II (Atlanta 1998), Międzynarodowe Triennale Tkaniny w Łodzi (1978, 1985, 1992, 1998, 2004).[potrzebny przypis]

Uczestniczyła też w licznych, prestiżowych wystawach sztuki polskiej za granicą, m.in.: Polska Współczesna Tkanina Artystyczna (Museo Rufino Tamayo, Meksyk 1988), Different Voices: New Art. From Poland (Stany Zjednoczone 1998–2000), Contemporary Polish Fiber Art (Mishakan Le’Omanut Museum of Art, Izrael 1991), IXION Tapecaria Contemporanea Casa Andrade Muricy (Brazylia 2001), Warszawa w Sofii (2006).[potrzebny przypis]

Brała udział w licznych wystawach sztuki papieru, m.in. "Papierowa Sfera" (Kraków, Łódź 2000) i w wielu wystawach "Sztuki Książki" w kraju i za granicą.[potrzebny przypis]

Uczestniczyła w sympozjach, m.in. Distant Lives/Shered Voices (Łódź 1992), Mater and Spirit (Izrael 1993), wygłaszała prelekcje, prowadziła wykłady, zajęcia dydaktyczne powiązane z podróżami: Kent State University (Ohio 1988, 1991, 1993), Shenkar Collage (Tel-Awiw 1993), Textil Creativo (Meksyk 1996), Casa Andrade Muricy (Brazylia 2001).[potrzebny przypis]

Jej prace znajdują się w kolekcjach m.in. Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi[5], Savaria Muzeum (Węgry), Centrum Kultury Niderlandzkiej w Gandawie, Biura Wystaw Artystycznych w Warszawie, Muzeum Etnograficznego we Lwowie, Biura Wystaw Artystycznych w Skierniewicach, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie, Biura Wystaw Artystycznych w Sandomierzu, Muzeum Sztuki Współczesnej w Sarajewie, Musashino Art. University Museum & Library Tokio, Muzeum Książki w Łodzi, kolekcji Raymonda Bergera w Genewie oraz innych kolekcjach prywatnych[2].

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • 1981 – medal ZPAP na II Ogólnopolskiej Wystawie Tkaniny Unikatowej[1]
  • Wyróżnienie na V Ogólnopolskiej Wystawie Ilustracji i Książki Artystycznej (1998)[potrzebny przypis]
  • Wyróżnienia: Contest 2004, Contest 2005 (Japonia)[potrzebny przypis]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Huml 1989 ↓, s. 236.
  2. a b c d e Galeria wykładowców: Ewa Latkowska-Żychska. old.asp.lodz.pl. [dostęp 2020-05-14]. (pol.).
  3. Prof. przew. kwal. II Ewa Latkowska-Żychska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-05-14].
  4. Huml 1989 ↓, s. 53.
  5. Huml 1989 ↓, s. 64.

Bibliografia

edytuj
  • Irena Huml: Współczesna tkanina polska. Warszawa: Arkady, 1989. ISBN 83-213-3340-0.
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3 (redaktorzy Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna), Warszawa 1993, s. 382