Fanarion
Fanarion, Fener, lub Fanar (gr.: Φανάρι [fa'nari] – źródło światła) – dzielnica dawnego Konstantynopola (obecnie Stambułu) położona nad zatoką Złotego Rogu. Pierwotnie zamieszkiwała tu arystokracja bizantyjska, a po upadku miasta w 1453 roku jej potomkowie. Nazywani Fanariotami, często wstępowali na służbę osmańską, pełniąc istotne funkcje w dyplomacji lub zarządzając krajami lennymi Wysokiej Porty (Mołdawia, Wołoszczyzna)[1].
| ||||
| ||||
| ||||
| Państwo |  Turcja
| |||
Położenie na mapie Stambułu  | ||||
Położenie na mapie Turcji  | ||||
 41°02′00″N 28°57′00″E/41,033333 28,950000
| ||||
Pocztówka z początku XX wieku, przedstawiająca widok na dzielnicę od strony zatoki Złotego Rogu
Katedra Patriarchy Konstantynopola pod wezwaniem Św. Jerzego w dzielnicy Fanarion
Po upadku Konstantynopola w dzielnicy tej zamieszkała większość greckich mieszkańców miasta. Swoją siedzibę znalazł tu także Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola. Z tego względu słowo Fanar jest często używane jako synonim Ekumenicznego Patriarchatu podobnie jak Watykan w odniesieniu do papiestwa.
PrzypisyEdytuj
- ↑ S. Bralewski [w:] Encyklopedia Kultury Bizantyńskiej, Warszawa 2002, s. 172.