Faustus Korneliusz Sulla Feliks

Faustus Cornelius Sulla Felix (ur. 22 n.e., zm. 62 n.e.) – przedstawiciel dynastii julijsko-klaudyjskiej, potomek dyktatora Sulli. Prawnuk Marka Antoniusza i Oktawii, siostry cesarza Augusta. Brat przyrodni, po tej samej matce, cesarzowej Messaliny.

Wywód przodków

edytuj
4. Lucjusz Korneliusz Sulla Feliks      
    2. Faustus Korneliusz Sulla Feliks
5. N.N.        
      1. Faustus Korneliusz Sulla Feliks
6. Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus    
    3. Domicja Lepida    
7. Antonia Starsza      
 

W 47 n.e. jego kuzyn, cesarz Klaudiusz, zaaranżował ślub Faustusa ze swoją córką Klaudią Antonią. Mieli jednego syna, który zmarł przed ukończeniem drugiego roku życia. Faustus Sulla był konsulem w 52 n.e. W 58 były niewolnik pałacowy fałszywie oskarżył go o spiskowanie przeciwko cesarzowi Neronowi. Faustus został uznany przez Nerona za winnego, wygnany i uwięziony w Massilii (dzisiejszej Marsylii). W 62 n.e. Ofoniusz Tygellinus, minister i faworyt Nerona, wysłał siepaczy, którzy zamordowali Sullę w czasie obiadu i ucięli mu głowę. Głowę wysłano do Rzymu, do pałacu. Neron, który nie lubił i obawiał się Sulli, naśmiewał się z jego głowy. Według Tacyta Sulla miał bojaźliwy, podły charakter i był niezdolny do spiskowania przeciw Neronowi.

Zobacz też

edytuj