Felicjan Majorkiewicz

polski wojskowy

Felicjan Ludwik Majorkiewicz ps. „Iron” (ur. 20 listopada 1904 w Woli, zm. 21 lutego 1975 w Warszawie) – inżynier, podpułkownik dyplomowany saperów Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny[1].

Felicjan Ludwik Majorkiewicz
Iron
Ilustracja
Felicjan Majorkiewicz 1943 r.
podpułkownik dyplomowany podpułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1904
Wola

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1975
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1921–1924 i 1925–1948

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne
Armia Krajowa

Jednostki

1 Batalion Saperów Legionów,
Kompania Saperów KOP „Hoszcza”,
18 Dywizja Piechoty,
Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”
1 Dywizja Piechoty,
Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich
1 Brygada Strzelców
Oddział III Operacyjny Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej

Stanowiska

referent, szef kancelarii batalionu, dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
kampania wrześniowa
Bitwa o Narwik
Kampania francuska 1940
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941)

Życiorys

edytuj

Felicjan Ludwik Majorkiewicz urodził się 20 listopada 1904 roku w Woli (powiat lipnowski). W latach 1925–1928 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie. 11 sierpnia 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a Minister Spraw Wojskowych przeniósł do kadry oficerów saperów z pozostawieniem w Oficerskiej Szkole Inżynierii na III roku[2][3]. 27 października 1928 roku Prezydent RP nadał mu 2. lokatę wśród podporuczników ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. 15 sierpnia 1929 roku awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów.

23 grudnia 1929 roku został przeniesiony do 1 batalionu saperów Legionów w Modlinie[5]. Do początku 1934 roku pełnił służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza na stanowisku zastępcy dowódcy kompanii saperów KOP „Hoszcza” w Hoszczy nad Horyniem[6]. Z dniem 3 listopada 1934 roku powołany został do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1934–1936[7]. W 1936 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, przydzielony został do dowództwa 18 Dywizji Piechoty w Łomży na stanowisko I oficera sztabu[8]. 23 marca 1939 roku powołany został do Sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” na stanowisko oficera Oddziału III Operacyjnego[9]. Na tym stanowisku odbył kampanię wrześniową 1939 roku.

6 grudnia 1939 roku we Francji otrzymał przydział służbowy do sztabu 1 Dywizji Piechoty na stanowisko oficera Oddziału Operacyjnego[10]. W lutym 1940 roku, z chwilą sformowania Samodzielniej Brygady Strzelców Podhalańskich mianowany został szefem Oddziału III Taktyczno-Operacyjnego Sztabu. Razem z brygadą uczestniczył w bitwie o Narwik i kampanii francuskiej. Następnie pełnił służbę w Szkocji na stanowisku szefa Oddziału III Taktyczno-Operacyjnego Sztabu 1 Brygady Strzelców.

W nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku, w ramach operacji „Weller 1” został zrzucony do kraju. W czasie okupacji niemieckiej pełnił służbę w Oddziale III Operacyjnym Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. 20 sierpnia 1944 roku w czasie powstania warszawskiego został ranny[11].

Służbę w Polskich Siłach Zbrojnych zakończył na stanowisku szefa Oddziału III Operacyjnego Sztabu I Korpusu Polskiego. Był długoletnim, zasłużonym współpracownikiem Wojskowego Przeglądu Historycznego.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B20-4-9)[12].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Wybrane publikacje

edytuj
  • Narwik, Wydawnictwo MON, Warszawa 1957.
  • Dane nam było przeżyć, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1972.
  • Lata chmurne – lata dumne, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1983, wyd. I, ISBN 83-211-0428-2.

Przypisy

edytuj
  1. Felicjan Majorkiewicz, Powstańcze Biogramy, Muzeum Powstania Warszawskiego
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 15 sierpnia 1927 roku, s. 248.
  3. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 588, 607.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 5.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 390.
  6. Majorkiewicz 1983 ↓, s. 9.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
  8. Majorkiewicz 1983 ↓, s. 10.
  9. Majorkiewicz 1983 ↓, s. 14-15.
  10. Majorkiewicz 1983 ↓, s. 43-44.
  11. Rozwadowski 2004 ↓, s. 143.
  12. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  13. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj