Feliks Niedbalski

polski inżynier i dyplomata

Feliks Niedbalski (ur. 2 lutego 1920 w Bochum, zm. 19 stycznia 1972 w Rabacie) – inżynier górnik, ambasador PRL w Maroku. Działacz PPR i PZPR.

Feliks Niedbalski
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1920
Bochum

Data i miejsce śmierci

19 stycznia 1972
Rabat

Zawód, zajęcie

działacz robotniczy

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Wielka Wstęga Orderu Alawitów (od 1956, Maroko)
Grób Feliksa Niedbalskiego

Życiorys edytuj

Syn Stanisława (emigranta, górnika) i Marii. Przed wojną podjął pracę jako górnik w północnej Francji. Od 1939 członek Francuskiej Partii Komunistycznej. W czasie II wojny światowej członek komunistycznego ruchu oporu, a także Organizacji Pomocy Ojczyźnie we Francji. Był także członkiem komórki PKWN we Francji. Powrócił z emigracji w 1946 i podjął pracę w aparacie partyjnym. W marcu 1946 wstąpił do PPR, a w 1948 do PZPR. W 1947 uczęszczał do Centralnej Szkoły Partyjnej PZPR w Łodzi, równolegle sprawując funkcję instruktora do spraw propagandy Komitetu Miejskiego PZPR w Gliwicach. Do marca 1949 sprawował funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej w Walcowni Drutu w Gliwicach, a następnie był I sekretarzem POP PZPR w Zjednoczonych Zakładów Materiałów Ogniotrwałych w tym mieście. W latach 1948-1952 był równolegle przewodniczącym Miejskiej Komisji Kontroli Partyjnej. Od 1952 był kierownikiem Wydziału Kadr Komitetu Miejskiego PZPR, a od 1953 kierownikiem Wydziału Ekonomicznego KM. W 1956 został członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach oraz sekretarzem do spraw organizacyjnych Komitetu Miejskiego PZPR w Gliwicach. Równolegle studiował uzyskując tytuł inżyniera - górnika.

W latach 1959-1968 był I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR w Gliwicach. Od 1968 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny PRL w Królestwie Maroka. Zmarł nagle w Rabacie. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Wielka Gwiazdą na Wstędze Królestwa Maroka.

24 stycznia 1972 został pochowany z honorami państwowymi w Alei Zasłużonych na cmentarzu Centralnym w Gliwicach. Przemówienie pożegnalne w imieniu kierownictwa PZPR wygłosił zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach Zdzisław Grudzień, a w imieniu władz Maroka ambasador tego kraju w Polsce, Abdessless Arraki. Wiceminister spraw zagranicznych Józef Czyrek udekorował trumnę przyznanym pośmiertnie Feliksowi Niedbalskiemu przez Radę Państwa Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Żonaty z Praksedą. Miał jedną córkę. Prakseda Niedbalska została w listopadzie 1968 matką chrzestną statku "Gliwice II"[2].

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. "Ostatnia droga tow. F. Niedbalskiego" [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 20 (8696), 25 stycznia 1972, s. 1-2
  2. [Matki chrzestne - Klub Matek Chrzestnych Statków Grupy PŻM|http://www.mch.polsteam.com/index.php/matki-chrzestne?start=140]