Florian Cerkaski
Florian Mieczysław Cerkaski ps. „Florian” (ur. 23 listopada 1901 w Hohensalza, zm. 8 września 1942 w Auschwitz-Birkenau) – major łączności Armii Krajowej.
 major łączności
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 września 1942 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef łączności |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 23 listopada 1901[1][2][3]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1920 był absolwentem I kursu w Szkole Podchorążych Wojsk Łączności[4]. Służył w 2 Batalionie Telegraficznym[1]. Został awansowany do stopnia porucznika łączności ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1923[5][6][7]. W latach 20. był oficerem 2 Pułku Łączności w Jarosławiu[8][9]. Później jako oficer nadetatowy tej jednostki służył w Korpusu Ochrony Pogranicza[10]. Od 27 lutego 1925 był dowódcą plutonu łączności w Batalionie KOP „Borszczów”. W 1932 pełnił służbę w Kadrze 2 Batalionu Telegraficznego w Przemyślu[11]. 5 marca 1934 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów łączności[12]. W marcu 1939 pełnił służbę w 5 Batalionie Telegraficznym w Krakowie na stanowisku dowódcy 1 kompanii[13]. W czasie kampanii wrześniowej walczył na stanowisku dowódcy łączności 18 Dywizji Piechoty[14].
Podczas okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Został szefem łączności Dowództwa Okręgu Krakowskiego Służby Zwycięstwu Polski[15]. Później był oficerem Związku Walki Zbrojnej–Armii Krajowej. W stopniu majora był szefem łączności Okręgu Kraków ZWZ-AK, działając pod pseudonimem „Florian”[1][16][17][18]. W 1942 został aresztowany przez Niemców[2]. Przewieziony do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie podawał się za kupca. Poniósł tam śmierć 8 września 1942[2][3].
Po wojnie w 1946 na wniosek Zdzisławy Cerkaskiej Sąd Grodzki w Krakowie zarządził postępowanie o stwierdzenie zgonu Floriana Cerkaskiego[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[19]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Florian Cerkaski. krakowianie1939-56.mhk.pl. [dostęp 2017-03-18].
- ↑ a b c d Zarządzenie postępowania o stwierdzenie zgonu. „Dziennik Polski”, s. 7, Nr 193 z 16 lipca 1946.
- ↑ a b Informacje o więźniach. Arnold Andrunik. auschwitz.org. [dostęp 2019-09-25].
- ↑ Zbigniew Wiśniewski. Kształcenie oficerów służby stałej w Zegrzu w latach 1920–1921 i 1935–1939. „Biuletyn Łącznościowca”, s. 16, Nr 1 z sierpnia 1993. Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 971.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 889.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 628.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 961.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 878.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 614.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 273, 767.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 5 marca 1934 roku, s. 82.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 821.
- ↑ Dymek 1999 ↓, s. 162.
- ↑ Generał Brygady Julian Filipowicz, organizator i komendant Okręgu Krakowskiego Służby Zwycięstwa Polski i Związku Walki Zbrojnej. zzwp.wroclaw.pl. s. 13. [dostęp 2017-03-18].
- ↑ Polska Podziemna. Okręg ZWZ-AK. dws-xip.pl. [dostęp 2017-03-18].
- ↑ Stanisław Piwowarski: Okręg Krakowski Służby Zwycięstwu Polski – Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. Wybrane zagadnienia organizacyjne, personalne i bojowe. kedyw.info, 1994. [dostęp 2017-03-18].
- ↑ Teodor Gąsiorowski: Organizacja Okręgu Krakowskiego Związku Walki Zbrojnej. malopolskawiiwojnie.pl. [dostęp 2017-03-18].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Przemysław Dymek: Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” 1939 w polskiej historiografii wojskowej. Poznań: Wydawnictwo SORUS s.c., 1999. ISBN 83-87133-54-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.