François Drogou (ur. 30 grudnia 1904 w Bohars, zm. 15 grudnia 1940 w Dżuzur Karkana) – francuski wojskowy, komandor porucznik, dowódca okrętów podwodnych.

François Drogou
komandor porucznik komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1904
Bohars, Francja

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 1940
Dżuzur Karkana, Tunezja

Przebieg służby
Lata służby

19231940

Siły zbrojne

 Marine nationale

Jednostki

Orion
Narval

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej Order Wyzwolenia Krzyż Wojenny 1939–1945 Medal Ruchu Oporu Order Smoka Annamu

Życiorys edytuj

Urodził się 30 grudnia 1904 w Bohars[1]. W 1923 wstąpił do École navale, którą ukończył dwa lata później w stopniu podporucznika marynarki (enseigne de vaisseau de 2e classe)[2], odbył rejs na okręcie szkolnym „Jeanne d’Arc”, w 1926 został skierowany na pancernik „Paris[3]. W 1927 awansowany na porucznika marynarki (enseigne de vaisseau de 1re classe), został skierowany na niszczyciel „Enseigne Gabolde” a następnie na pancernik „Condorcet[1].

Od kwietnia 1929 do maja 1931 służył na krążowniku „Primauguet”, przeniesiony na okręt podwodny „Argo”, 18 października 1932 awansował na kapitana marynarki (lieutenant de vaisseau)[2], 1 sierpnia 1933 otrzymał stanowisko pierwszego oficera na „Oréade” a 1 września 1934 na „Monge”. We wrześniu 1937 objął dowództwo okrętu „Orion[3][4].

W lutym 1940 został dowódcą okrętu „Narval[1], pełniącego służbę na Morzu Śródziemnym. Drogou nie mogąc się pogodzić z warunkami rozejmu postanowił dołączyć do sił Wolnej Francji i 26 marca wpłynął do portu Valletta na Malcie[4][3]. W sierpniu 1940 awansował do rangi komandora podporucznika (capitaine de corvette)[1]. Na pierwszy patrol z Malty „Narval” wypłynął 25 września w asyście brytyjskiego okrętu podwodnego HMS „Rorqual”, by 8 października powrócić do portu. Drugi patrol odbył w dniach 25 października – 3 listopada między Lampedusą a Dżuzur Karkana[1].

Na ostatni patrol wypłynął 2 grudnia, 13 dni później „Narval” wszedł na minę i zatonął wraz z cała załogą u wybrzeży Dżuzur Karkana. 1 stycznia 1941 François Drogou pośmiertnie awansowany do stopnia komandora porucznika (capitaine de frégate). Wrak okrętu odnaleziono dopiero w 1957[1].

Awanse edytuj

Odznaczenia edytuj

Upamiętnienie edytuj

  • Awizo typu D’Estienne d’Orves Francuskiej Marynarki Wojennej, zwodowany 30 września 1976 nosił nazwę „Drogou”
  • François Drogou jest patronem ulic w swoim rodzinnym Bohars oraz w Breście
  • W Breście jego nazwisko znajduje się na pomniku upamiętniającym załogę „Narvala”[6]
  • Na pomniku podwodników poległych za Francję w Tulonie umieszczono jego nazwisko[7]
  • Na jednej ze ścian bazy okrętów podwodnych w Lorient znajduje się płyta poświęcona jego pamięci[8]

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Biographie - Ordre National de la Libération. (fr.)..
  2. a b c Jean-Christophe Notin: 1061 compagnons: Histoire des Compagnons de la Libération. Éditions Perrin, 2000, s. 822. ISBN 2-262-01606-2. (fr.).
  3. a b c Vladimir Trouplin: Dictionnaire des Compagnons de la Libération. Elytis, 2010, s. 1230. ISBN 2-356-39033-2. (fr.)..
  4. a b c d e f François Drogou
  5. François DROGOU [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2023-11-20] (fr.).
  6. Mémorial GenWeb - Monument Narval Brest. (fr.).
  7. Mémorial GenWeb - Monuments sous-mariniers Toulon. (fr.).
  8. Mémorial GenWeb - Plaque commémorative Lorient. (fr.).

Bibliografia edytuj

  • Paul Auphan, Jacques Mordal: The French Navy in World War II. Annapolis, Maryland: United States Naval Institute, 1959, s. 413. (ang.).
  • François Broche: L’épopée de la France libre: 1940-1946. Paryż: Pygmalion, 2000, s. 649. ISBN 2-857-04633-2. (fr.).
  • Jean-Christophe Notin: 1061 compagnons: Histoire des Compagnons de la Libération. Paryż: Éditions Perrin, 2000, s. 822. ISBN 2-262-01606-2. (fr.).
  • Étienne Taillemite: Dictionnaire des marins français. Paryż: éditions Tallandier, 2002, s. 576. (fr.).
  • François Marcot: Dictionnaire historique de la résistance1061 compagnons. Paryż: Robert Laffont, 2006, s. 1248. ISBN 2-221-09997-4. (fr.).
  • Vladimir Trouplin: Dictionnaire des Compagnons de la Libération. Bordeaux: Elytis, 2010, s. 1230. ISBN 2-356-39033-2. (fr.).
  • John Wingate: The Fighting Tenth: The 10th Submarine Flotilla and the Siege of Malta. Reading: Periscope Publishing Ltd., 2003, s. 448. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj