François Drogou (ur. 30 grudnia 1904 w Bohars, zm. 15 grudnia 1940 w Dżuzur Karkana) – francuski wojskowy, komandor porucznik, dowódca okrętów podwodnych.

François Drogou
komandor porucznik komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1904
Bohars, Francja

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 1940
Dżuzur Karkana, Tunezja

Przebieg służby
Lata służby

19231940

Siły zbrojne

 Marine nationale

Jednostki

Orion
Narval

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Wyzwolenia (Francja) Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja) Medal Ruchu Oporu (Francja) Kawaler Orderu Smoka Annamu

Życiorys

edytuj

Urodził się 30 grudnia 1904 w Bohars[1]. W 1923 wstąpił do École navale, którą ukończył dwa lata później w stopniu podporucznika marynarki (enseigne de vaisseau de 2e classe)[2], odbył rejs na okręcie szkolnym „Jeanne d’Arc”, w 1926 został skierowany na pancernik „Paris[3]. W 1927 awansowany na porucznika marynarki (enseigne de vaisseau de 1re classe), został skierowany na niszczyciel „Enseigne Gabolde” a następnie na pancernik „Condorcet”(inne języki)[1].

Od kwietnia 1929 do maja 1931 służył na krążowniku „Primauguet”, przeniesiony na okręt podwodny „Argo”, 18 października 1932 awansował na kapitana marynarki (lieutenant de vaisseau)[2], 1 sierpnia 1933 otrzymał stanowisko pierwszego oficera na „Oréade” a 1 września 1934 na „Monge”. We wrześniu 1937 objął dowództwo okrętu „Orion[3][4].

W lutym 1940 został dowódcą okrętu „Narval[1], pełniącego służbę na Morzu Śródziemnym. Drogou nie mogąc się pogodzić z warunkami rozejmu postanowił dołączyć do sił Wolnej Francji i 26 marca wpłynął do portu Valletta na Malcie[4][3]. W sierpniu 1940 awansował do rangi komandora podporucznika (capitaine de corvette)[1]. Na pierwszy patrol z Malty „Narval” wypłynął 25 września w asyście brytyjskiego okrętu podwodnego HMS „Rorqual”(inne języki), by 8 października powrócić do portu. Drugi patrol odbył w dniach 25 października – 3 listopada między Lampedusą a Dżuzur Karkana[1].

Na ostatni patrol wypłynął 2 grudnia, 13 dni później „Narval” wszedł na minę i zatonął wraz z cała załogą u wybrzeży Dżuzur Karkana. 1 stycznia 1941 François Drogou pośmiertnie awansowany do stopnia komandora porucznika (capitaine de frégate). Wrak okrętu odnaleziono dopiero w 1957[1].

Awanse

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Upamiętnienie

edytuj
  • Awizo typu D’Estienne d’Orves Francuskiej Marynarki Wojennej, zwodowany 30 września 1976 nosił nazwę „Drogou”
  • François Drogou jest patronem ulic w swoim rodzinnym Bohars oraz w Breście
  • W Breście jego nazwisko znajduje się na pomniku upamiętniającym załogę „Narvala”[6]
  • Na pomniku podwodników poległych za Francję w Tulonie umieszczono jego nazwisko[7]
  • Na jednej ze ścian bazy okrętów podwodnych w Lorient znajduje się płyta poświęcona jego pamięci[8]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Biographie - Ordre National de la Libération. (fr.)..
  2. a b c Jean-Christophe Notin: 1061 compagnons: Histoire des Compagnons de la Libération. Éditions Perrin, 2000, s. 822. ISBN 2-262-01606-2. (fr.).
  3. a b c Vladimir Trouplin: Dictionnaire des Compagnons de la Libération. Elytis, 2010, s. 1230. ISBN 2-356-39033-2. (fr.)..
  4. a b c d e f François Drogou
  5. François DROGOU [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2023-11-20] (fr.).
  6. Mémorial GenWeb - Monument Narval Brest. (fr.).
  7. Mémorial GenWeb - Monuments sous-mariniers Toulon. (fr.).
  8. Mémorial GenWeb - Plaque commémorative Lorient. (fr.).

Bibliografia

edytuj
  • Paul Auphan, Jacques Mordal: The French Navy in World War II. Annapolis, Maryland: United States Naval Institute, 1959, s. 413. (ang.).
  • François Broche: L’épopée de la France libre: 1940-1946. Paryż: Pygmalion, 2000, s. 649. ISBN 2-857-04633-2. (fr.).
  • Jean-Christophe Notin: 1061 compagnons: Histoire des Compagnons de la Libération. Paryż: Éditions Perrin, 2000, s. 822. ISBN 2-262-01606-2. (fr.).
  • Étienne Taillemite: Dictionnaire des marins français. Paryż: éditions Tallandier, 2002, s. 576. (fr.).
  • François Marcot: Dictionnaire historique de la résistance1061 compagnons. Paryż: Robert Laffont, 2006, s. 1248. ISBN 2-221-09997-4. (fr.).
  • Vladimir Trouplin: Dictionnaire des Compagnons de la Libération. Bordeaux: Elytis, 2010, s. 1230. ISBN 2-356-39033-2. (fr.).
  • John Wingate: The Fighting Tenth: The 10th Submarine Flotilla and the Siege of Malta. Reading: Periscope Publishing Ltd., 2003, s. 448. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj