Franciszek Apryas
Franciszek Apryas (ur. 25 października 1909 w Przywozie na Morawach, zm. 26 sierpnia 1994[1]) – polski górnik, przodownik pracy, poseł na Sejm PRL I kadencji (1952–1956). Budowniczy Polski Ludowej.
 Przodownicy pracy: Franciszek Apryas (z lewej) i Jan Tatoń około 1948 roku | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1909 |
|---|---|
| Data śmierci |
26 sierpnia 1994 |
| Poseł I kadencji Sejmu PRL | |
| Okres |
od 20 listopada 1952 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się w wielodzietnej rodzinie bezrolnych chłopów z Galicji. Pracujący wcześniej we dworze ojciec przeniósł się z rodziną na Morawy, podejmując pracę w kopalni „Franciszek” w Ostrawie. W latach 1916–1918 Apryas uczęszczał do polskiej szkoły, po czym rodzina wróciła do kraju, osiedlając się w Brzeszczach. Po dwóch latach nauki Apryas podjął pracę fizyczną, a od 1928 pracował w kopalni węgla kamiennego „Brzeszcze”.
We wrześniu 1939 na krótko znalazł się na Kresach Wschodnich, po czym ponownie podjął pracę w kopalni na Śląsku. Po 1945 zatrudniony w jaszowickiej kopalni, należał do PPS, był delegatem na Zjazd Zjednoczeniowy z PPR w grudniu 1948. W tym samym roku za swą pracę został nagrodzony przez Główny Komitet Współzawodnictwa Pracy przy ZZG ufundowaniem wczasów do Czechosłowacji. W październiku wykonał 362% normy, a w kolejnych dwóch miesiącach odpowiednio: 462% i 644%. W 1949 był delegatem na Zjazd Światowej Federacji Związków Zawodowych we Florencji.
22 lipca 1949 został odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej (w gronie pierwszych odznaczonych)[2]. W listopadzie 1949 został członkiem Ogólnokrajowego Komitetu Obchodu 70-lecia urodzin Józefa Stalina[3]. W 1954 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[4].
W latach 1950–1952 kształcił się w Państwowym Technikum Wydziału Górniczego w Bytomiu (uzyskał stopień technika górniczego). Od marca 1952 pracował w kopalni „Wesoła II” jako sztygar oddziałowy. W 1952 uzyskał mandat posła na Sejm z okręgu Bielsko-Biała. Po zakończeniu kadencji powrócił do pracy w kopalni „Brzeszcze”, a od 1959 do 1969 pracował w kopalni „Jastrzębie”. W 1969 przeszedł na emeryturę.
W 1978 nakręcono na jego temat film dokumentalny pt. Franciszek Apryas według scenariusza Krystyny Mokrosińskiej[5].
Przypisy
edytuj- ↑ GROBONET 2.6 - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarze komunalne w Brzeszczach [online], www.cmentarze.brzeszcze.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 5, poz. 51.
- ↑ Życie Warszawy, nr 306 (1808), 6 listopada 1949, str. 1
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 2, poz. 31.
- ↑ Franciszek Apryas w bazie Filmweb
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Strumff, Franciszek Apryas, Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1977
- Strona sejmowa posła I kadencji