Franciszek Błociszewski
Franciszek Błociszewski herbu Ostoja (ur. 25 IX 1671 w Wielkopolsce, zm. 10 V 1743 w Jarosławiu) – ksiądz, jezuita, profesor etyki, matematyki, filozofii, prawa kanonicznego, teologii pozytywnej, polemicznej i scholastycznej, prefekt studiów w Kaliszu (1718-1720) i Krakowie (1720-1721) oraz rektor kolegiów jezuickich w: Krośnie (1721-1724), Sandomierzu (1726-1727), Toruniu (1729-1732) i Jarosławiu NMP (1739-1742).
| zakonnik SJ | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
25 IX 1671 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 V 1743 | |
| Prefekt studiów | ||
| Okres sprawowania |
1718–1720 | |
| Rektor kolegiów jezuickich | ||
| Okres sprawowania |
1721–1742 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Śluby zakonne |
18 VIII 1688 | |
| Prezbiterat |
1700 | |
Życiorys
edytuj
Franciszek Błociszewski urodził się 25 IX 1671 r. w rodzinie szlacheckiej Błociszewskich h. Ostoja, wywodzącej się z Błociszewa w dawnym pow. kościańskim województwa poznańskiego[1]. Był synem Stanisława i Katarzyny Bukowieckiej, dziedziców wsi Mnichy, Tuczępy, Miłostowo i innych. Miał liczne rodzeństwo, siostry: Ludwikę 1v. Sczaniecką 2v. Bieniewską, cześnikową latyczowską, Katarzynę Kwilecką, Zofię Swieykowską, Annę Soszyńską, Jadwigę Kosicką, Teresę 1v. Główczewską 2v. Drachowską, Konstancję Pomorską oraz dwóch braci: Macieja Franciszka i Krzysztofa. Jego dziadkami byli: Piotr Błociszewski i Jadwiga Prusimska, dziedzice Błociszewa oraz Stanisław Bukowiecki i Marianna Kierska, dziedzice Grońska. W roku 1698, dobra spadłe po rodzicach Franciszek Błociszewski odstąpił bratu Maciejowi[2].
Franciszek Błociszewski, w roku 1688, wstąpił do zakonu jezuitów. Wyświęcony na kapłana został w roku 1700. W latach 1703–1704 był profesorem etyki i matematyki w Kaliszu, a następnie, do 1709 roku, w Toruniu. Wykładał, w latach 1709–1710, teologię pozytywną i polemiczną w Poznaniu. Był także profesorem teologii scholastycznej i prawa kanonicznego w Krakowie (wykłady prowadził w latach: 1710-1718, 1720-1721 i 1724-1726). Ponadto Franciszek Błociszewski pełnił funkcję prefekta studiów w Kaliszu, w latach 1718–1720 oraz w Krakowie, w latach 1720–1721. Był rektorem w kilku kolegiach jezuickich – w Krośnie (1721-1724), Sandomierzu (1726-1727), Toruniu (1729-1732) i Jarosławiu NMP (1739-1742)[3]. W Toruniu Błociszewski, w roku 1730, otworzył i prowadził katedrę fizyki i matematyki, co przyczyniło się do wzrostu znaczenia uczelni[4]. Był także instruktorem III probacji w Jarosławiu w latach 1733–1739. Zmarł w tym mieście dnia 10 V 1743 roku[3].
Wspomniał go Kasper Niesiecki w „Herbarzu polskim” pisząc o nim:
Franciszek w zakonie Soc. Jesu. po filozoficznych i teologicznych katedrach wsławiony, rektor kolegium krosieńskiego i sandomierskiego[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 59.
- ↑ Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka – Monografie – Błociszewscy h. Ostoja.
- ↑ a b Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: BŁOCISZEWSKI Franciszek.
- ↑ S. Załęski, Jezuici w Polsce, Kraków 1904, t. IV, cz. 3, s. 733.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 169.
Bibliografia
edytuj- Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995, oprac. L. Grzebień SJ, Kraków 1996, hasło: BŁOCISZEWSKI Franciszek.
- L. Grzebień, Katalog profesorów kolegium jezuickiego w Poznaniu, [w:] „Nasi dawni jezuici”, J. Wesołowski (red.), KMP 4/1997, s. 48.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 169.
- S. Załęski, Jezuici w Polsce, Kraków 1904, t. IV, cz. 3, s. 733, 739, 903.