Franciszek Morze (ur. 1802, zm. 1852 w Warszawie), prawnik polski, autor rozpraw naukowych.

Wychowywał się na Litwie u wuja, proboszcza w Wilkiszkach (powiat rosieński). Studiował nauki prawne na Uniwersytecie Wileńskim, uzyskując magisterium. W latach studenckich był zaangażowany w ruch filaretów, co odnotowano m.in. w jednym z raportów policyjnych z 1824; w procesie filaretów został uniewinniony, ale opuścił Wilno i osiadł w Warszawie. Po 1830 pracował w kancelarii Najwyższej Izby Obrachunkowej.

Zajmował się jednocześnie pracą naukową. Był zwolennikiem tezy, iż prawo rzymskie oddziaływało na prawo polskie przede wszystkim za pośrednictwem prawa miejskiego i kanonicznego. W 1826 na łamach "Dziennika Warszawskiego" opublikował pracę O wpływie prawodawstwa rzymskiego na prawo polskie i litewskie, która spotkała się z uznaniem Joachima Lelewela.

Bibliografia edytuj

  • Historia nauki polskiej (pod redakcją Bogdana Suchodolskiego), tom VI: Dokumentacja bio-bibliograficzna, indeks biograficzny tomu I i II (opracował Leszek Hajdukiewicz), Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1974, s. 439