Franciszek Szamowski
Franciszek Szamowski herbu Prus I (ur. 1640?, zm. 1700) – stolnik łęczycki[1], poseł na sejmy.
 Prus I | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1640 |
| Data śmierci |
1700 |
| Ojciec |
Stanisław Szamowski |
| Matka |
Helena Piaskowska |
| Żona |
Zofia Lutomierska |
| Dzieci |
Jan Szamowski, skarbnik łęczycki, |
Pisał się z Szamowa, położonego w województwie łęczyckim. Był najstarszym synem Stanisława, miał młodszego brata rodzonego Krzysztofa, który był żonaty z Teresą Skarbek h. Abdank[2].
Życiorys edytuj
Pochodził z zacnego i starodawnego rodu senatorskiego[3]. Franciszek aktywnie uczestniczył w życiu publicznym, uczestnicząc w sejmikach łęczyckich i posłując ze swojego województwa na sejmy. W styczniu 1659 r. wszedł do grona komisarzy woj. łęczyckiego, powołanej do ochrony dóbr szlacheckich przed nadużyciami niezdyscyplinowanych wojsk cesarskich, wspierających Rzeczpospolitą w wojnie ze Szwecją[1]. W czerwcu tego roku został rotmistrzem pospolitego ruszenia tego województwa. W 1667 przewodniczył pięć razy obradom sejmiku łęczyckiego, poświęconym sprawom skarbowym[1]. Na sejmie elekcyjnym w 1669 r. reprezentował woj. łęczyckie i poparł wybór Michała Korybuta Wiśniowieckiego na króla[4]. Podczas obrad sejmu zwyczajnego w roku 1672 wraz z innymi posłami wywołał gniew króla nazywając jego strój „Błazeńskim”[5]. Po śmierci króla, na konwokacji 1674 r. reprezentował szlachtę łęczycką, wziął także udział w elekcji tego roku i oddał głos na Jana Sobieskiego[6]. W maju1684 r. otrzymał nominacje na stolnika łęczyckiego[1]. W następnych latach z przyczyn zdrowotnych nie uczestniczył w życiu samorządowym swego województwa.
Franciszek Szamowski posiadał kilka wsi, w większości w terytorium województwa łęczyckiego: Witaszewice, Wroczyny, Nowe Budki (obecnie Nowe Budy), Sójki i Roszkowo. Dnia 19 listopada 1700 r. spisał testament, w którym wyraził życzenie pochowania w Kościele Ojców Pijarów w Łowiczu, wybudowanego własnym sumptem przez jego stryja Jana Szamowskiego kasztelana gostyńskiego[1].
Przed 1670 r. poślubił Zofię Lutomierską, córkę Macieja i Anny z Tarnowskich h. Rola[7], wnuczkę w 7 pokoleniu Zygmunta I Starego[8]. Miał z nią pięcioro dzieci[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Polski Słownik Biograficzny t. 46 str. 588.
- ↑ a b Sławomir Leitgber, Polska szlachta i jej herbi, t. 4, sek. 7, s. 4, OCLC 865794691.
- ↑ Bartosz, Paprocki. 1858., s. 526 „Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584; wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego”. Zredagowane przez Turowski Kazimierz Józef. Biblioteka Polska, Kraków.
- ↑ Chmielewska M., Sejm elekcyjny Michała Korybuta Wiśniowieckiego 1669 roku, (aneks), 2006, (aneks).
- ↑ Diariusz sejmu zwyczajnego 1672, Oprac. K. Przyboś, Kr. 2007 (aneks).
- ↑ Pisma do wieku Jana Sobieskiego, I cz. 2.
- ↑ Por. AGAD, ŁGI, 175, k. 339–341.
- ↑ Zbigniew Anusik, Królewska krew. Polscy potomkowie Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki w czasach staropolskich, 2018, s. 62.
Bibliografia edytuj
- Królewska krew. Polscy potomkowie Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki w czasach staropolskich, Zbigniew Anusik, 2008