Franciszek Tabaczyński
Franciszek Tabaczyński (ur. 11 września 1897 w Słońsku, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 września 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Okręgowy Urząd WFiPW |
| Stanowiska |
komendant Legii Akademickiej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 11 września 1897 w Słońsku, w powiecie inowrocławskim, w rodzinie Piotra i Marii z Lewandowskich[1]. Uczeń gimnazjum humanistycznego w Gnieźnie. Członek Towarzystwa im. Tomasza Zana i Tajnej Organizacji Niepodległościowej. Naukę przerwało mu powołanie do armii niemieckiej. Na froncie francuskim przebywał dwa lata.
11 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Wcielony do III batalionu 2 pułku piechoty Legionów, w szeregach którego walczył na wojnie z bolszewikami. Był dwukrotnie ranny. W latach 1919–1920 awansował z kaprala na podporucznika, dowódcę kompanii karabinów maszynowych.
Po zakończeniu działań wojennych przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów. Od 1923 w 57 pułku piechoty jako dowódca kompanii. W 1924 awansowany na stopień kapitana i objął stanowisko dowódcy łączności pułku. 17 grudnia 1931 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W marcu 1932 został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu[3]. W sierpniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[4]. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu na stanowisku komendanta Legii Akademickiej[5].
W 1939 służył w Ośrodku Zapasowym 26 Dywizji Piechoty[1]. Wzięty do niewoli przez sowietów, osadzony w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 3348.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 684[7][8]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[8]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Medal za Ratowanie Ginących (11 listopada 1934)[9][7]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[10]
- Państwowa Odznaka Sportowa[10]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[11]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 555.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931, s. 400.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 224.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 96.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 522.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ a b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 297.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 23.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934, s. 244.
- ↑ a b Na podstawie fotografii [1]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.