Fuligo candida
Fuligo candida Pers. – gatunek śluzowców[2].
.JPG)
| |
| Systematyka[1] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Fuligo candida |
| Nazwa systematyczna | |
| Fuligo candida Pers. Observ. mycol. (Lipsiae) 1: 92 (1796) | |
.JPG)
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Physaridae, Physarida, Columellinia, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa[2].
- Aethalium candidum (Pers.) Schltdl. 1827
- Fuligo septica f. candida (Pers.) Meyl. 1924
- Fuligo septica var. candida (Pers.) R.E. Fr. 1912[3].
Morfologia
edytujFuligo candida od bardzo podobnego gatunku wykwitu piankowatego (Fuligo septica) różni się głównie brakiem żółtego barwnika, stąd też jego plazmodium jest białe[4].
Tworzy śluzowate, bezkształtne plazmodium, które nie zawiera chlorofilu i nie posiada błon cytoplazmatycznych. Z zewnątrz okryte jest cienką warstewką śluzu i hialoplazmy, w środku znajduje się płynna cytoplazma z ziarnistościami. Plazmodium osiąga średnicę 3–10 cm. Ściśle przylega do podłoża. Z czasem ulega zwapnieniu, twardnieje i zmienia barwę na czerwonawą lub brązowawą[5][6].
Zarodnie posiadają zwapniałą ścianę. Jest w nich włośnia złożona z wielokrotnie rozgałęzionych nitek, zawierających żółte, wrzecionowate wapniaczki[5]. Zarodniki brudnofioletowe, prawie gładkie lub delikatnie brodawkowane, o średnicy 7 – 10 μm[4].
Występowanie i siedlisko
edytujGatunek szeroko rozprzestrzeniony. Stwierdzono jego występowanie w Ameryce Północnej, Europie, Azji, Australii[7].
Podobnie, jak Fuligo septica rośnie na martwych pniakach, pniach drzew, opadłych liściach i innych resztkach roślinnych, ale może rosnąć również na żywych roślinach[8]. Fuligo candida występuje jednak dużo rzadziej, niż Fuligo septica[4].
Przypisy
edytuj- ↑ CABI databases. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2016-01-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-01-12] (ang.).
- ↑ a b c Lech Krzysztofiak, Anna Krzysztofiak, Maciej Romański (red.), Świat śluzowców, grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego 2010 [online].
- ↑ a b Warmia i Mazury. Wykwit różnobarwny [online] [dostęp 2016-01-12].
- ↑ Edmund Garnweidner i inni, Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 234, ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ Występowanie Fuligo septica na świecie (mapa) [online], Discover Life Maps [dostęp 2016-01-10].
- ↑ Healy RA i inni, Mushrooms and Other Fungi of the Midcontinental United States (Bur Oak Guide), Iowa City, Iowa: University of Iowa Press, 2008, s. 340, ISBN 1-58729-627-6.