Fuzarioza łubinu
Fuzarioza łubinu – zbiorcza nazwa chorób łubinu wywołanych przez gatunki grzybów: Fusarium oxysporum f. sp. lupini, Fusarium avenaceum, Fusarium graminearum i Fusarium bulbigenum. Są to jedne z najniebezpieczniejszych chorób łubinu, przy czym najbardziej wrażliwy na nią jest łubin wąskolistny[1].
Infekujące grzyby są przyczyną fuzaryjnej zgorzeli łubinu i fuzaryjnego więdnięcia łubinu[2].
Jako pierwsze objawy choroby w trakcie wschodu wskazuje się: brązowienie oraz zamieranie kiełków, a także podstaw łodyg siewek. Na terenie plantacji widoczne są obszary pozbawione roślin, puste. W okresie kwitnienia pojawia się więdnięcie, nasilające się szczególnie w okresach suchych i ciepłych[1].
Chorobę można rozpoznać po rozkrojeniu nożem łodygi. Rośliny porażone na przekroju łodygi mają zbrunatniałe wiązki przewodzące[1].
Aktualnie nie ma zarejestrowanych środków chemicznych do zwalczania fuzarioz[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Joanna Horoszkiewicz-Janka, Marek Korbas, Grzyby strączkom nie odpuszczą, w: Strączkowe, Polskie Wydawnictwo Rolnicze, Poznań, 2013, s. 51, ISBN 978-83-61078-68-5
- ↑ a b Fuzariozy łubinu - Ochrona roślin [online], www.farmer.pl [dostęp 2021-09-26] (pol.).