Górna Akademia Tantryczna
Górna Akademia Tantryczna, Gjuto (tyb. རྒྱུད་སྟོད་གྲྭ་ཙང༌, Wylie: rGyud-stod Grva-tshang[1]) – jedna z najważniejszych uczelni tantrycznych szkoły gelug buddyzmu tybetańskiego.
Jej nazwa pochodzi od położenia w dawnej Lhasie. Utworzona w 1474 z inicjatywy Gjunczena Kungi Dhondupa, jednego z głównych uczniów I Dalajlamy, Genduna Drubpy[2]. Powodem utworzenia tego kolegium był konflikt wokół obsady stanowiska zarządzającego Dolnej Akademii Tantrycznej. Obecnie działa na uchodźstwie, w Bomdili w Indiach[3]. Zapewnia uzyskanie wyższego wykształcenia tantrycznego mnichom, którzy wcześniej uzyskali stopień gesze.
Na jej czele stoi opat, zawsze posiadający stopień gesze lharampy. Zajmuje się on głównie administrowaniem majątkiem podległej mu jednostki[4]. Dodatkowo Dalajlama mianuje jednego z wyróżniających się uczonych tradycji na stanowisko opata – asystenta. Po trzech latach przejmuje on obowiązki głównego opata oraz otrzymuje tytuł rinpocze, natomiast jego poprzednik nazywany jest odtąd "cennym emerytowanym opatem"[5].
Najstarszy emerytowany przełożony uniwersytetu, szarpa czodzie, ma szansę być wybranym na stanowisko Ganden Tripy.
Placówce patronuje kilka kategorii bóstw panteonu buddyjskiego[6].
Przypisy edytuj
- ↑ A Brief History of Ganden Monastery. Berzinarchives.com. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
- ↑ Gyuto Tantric Monastic University. Gyutomonastery.com. [dostęp 2010-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lutego 2011)]. (ang.).
- ↑ Tradycja gelug Tybetański rząd emigracyjny. Hfhrpol.waw.pl. [dostęp 2010-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 grudnia 2009)]. (pol.).
- ↑ Struktura i administracja najważniejszych klasztorów.... W: Gonbodżab Cybikow: Buddyjski pielgrzym w świątyniach Tybetu według dziennika prowadzonego w latach 1899–1902. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 180.
- ↑ Rozdział piętnasty. Geluk. W: John Powers: Wprowadzenie do buddyzmu tybetańskiego. Kraków: Wydawnictwo A, 2008, s. 516. ISBN 978-83-89978-20-2.
- ↑ Struktura i organizacja ważniejszych klasztorów.... W: Gonbodżab Cybikow: Buddyjski pielgrzym w świątyniach Tybetu według dziennika prowadzonego w latach 1899–1902. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1975, s. 179.