Główczewski II
Główczewski II (Glowczewsky) − kaszubski herb szlachecki.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/17/POL_COA_G%C5%82%C3%B3wczewski_II.svg/200px-POL_COA_G%C5%82%C3%B3wczewski_II.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e8/POL_COA_G%C5%82%C3%B3wczewski_II_a.svg/200px-POL_COA_G%C5%82%C3%B3wczewski_II_a.svg.png)
Opis herbu
edytujHerb występował co najmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Główczewski II: W polu dwa rogi w słup, wylotami w dół i od siebie. Barwy nieznane. Klejnot: Ogon pawi. Labry.
Główczewski IIa (Glowczewsky): W polu dwa rogi obfitości skrzyżowane, wylotami w dół i do siebie. Barwy nieznane. Bezpośrednio nad tarczą korona szlachecka.
Najwcześniejsze wzmianki
edytujOba wzmiankuje Nowy Siebmacher, pierwszy pochodzić ma z pieczęci jakiegoś Główczewskiego służącego w armii pruskiej w XVIII − XIX wieku. Drugi pochodzi z pieczęci podpisanej von Glowczewsky, prawdopodobnie z XIX wieku. Przemysław Pragert spekuluje, że herb ten może być zniekształconą Ostoją, albo reprezentuje jakiś etap dochodzenia do Ostoi przez Główczewskich, ponieważ rodzina ta używała także Ostoi (ponadto jeszcze herbów Lubicz, Hołobok i herbów własnych: Główczewski, Kłopotek, Główczewski III).
Herbowni
edytujGłówczewski (Glowczewsky) bez przydomków.
Przypisy
edytuj- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia
edytuj- Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001, s. 160-161. ISBN 83-919852-6-1, ISBN 978-83-919852-6-7.