Wikipedia

Gabriel Kociuba

Gabriel Kociuba (ur. 2 marca 1887 we Lwowie, zm. 8 czerwca 1938 Warszawie) – pułkownik dyplomowany inżynier artylerii Wojska Polskiego.

Gabriel Kociuba
Ilustracja
płk Gabriel Kociuba (przed 1929)
pułkownik dyplomowany inżynier artylerii pułkownik dyplomowany inżynier artylerii
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1887
Lwów

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1938
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Artylerii Fortecznej
DOK VIII
16 Pułk Artylerii Polowej
PKU Modlin

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Życiorys edytuj

Gabriel Kociuba urodził się 2 marca 1887 we Lwowie[1]. Został oficerem C. K. Armii (wcześniej, do ok. 1900 w intendenturze tej armii służył inny Gabriel Kociuba[2]). Został mianowany na stopień podporucznika w korpusie artylerii fortecznej z dniem 1 września 1907[3]. 2 Morawsko-Galicyjskiego pułku artylerii fortecznej w Krakowie[4][5][6][7][8][9][10]. Pozostając oficerem tej jednostki od ok. 1911 był słuchaczem na dwuletnim wyższym kursie artylerii w ramach 2 Technicznych Kursów Wojskowych w Wiedniu[11][12]. W tym czasie został awansowany na porucznika z dniem 1 listopada 1912[13]. W trakcie I wojny światowej otrzymał awans na kapitana sztabu artylerii w rezerwie z dniem 1 września 1915 i był oficerem w służbie czynnej[14][15][16].

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podpułkownika był szefem sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu. Następnie od 22 października 1922 do listopada 1925 w randze oficera Sztabu Generalnego sprawował stanowisko dowódcy 16 pułku artylerii polowej w Grudziądzu[17][18]. W tym okresie został awansowany na pułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[19][20]. W 1928 uzyskał tytuł inżyniera na Wyższych Kursach Artylerii w Wiedniu[21][22]. W 1928 jako oficer 16 p.a.p. był przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Modlin[23]. W 1934 jako pułkownik dyplomowany inżynier artylerii przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[24].

Przez wiele lat pracował w biurze dyrekcji Fabryki Karabinów i Fabryki Sprawdzianów Państwowych Wytworni Uzbrojenia w Warszawie[25]. W 1927 ożenił się z Zofią (1893–1946), siostrą Karola Szymanowskiego, wcześniej żoną Mieczysława Grzybowskiego), z którą od 1933 był w separacji[26][27].

Zmarł po krótkiej chorobie 8 czerwca 1938 w Warszawie[25]. Został pochowany 11 czerwca 1938 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A10-6-21)[25][28].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Gabriel Kociuba. bh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-04-02].
  2. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 1091.
  3. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 927.
  4. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 940.
  5. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 988.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1007.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 1012.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1019.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1078.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 905.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1193.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1260.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1059.
  14. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 49.
  15. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 52.
  16. ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 93.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 745.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 666.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 813.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 736.
  21. ↑ Mieczem i księgą bronią potęgi Polski. Nowe dyplomy wojskowych-naukowców. „Kurjer Czerwony”. Nr 176, s. 3, 2 sierpnia 1928. 
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 447.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 429.
  24. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 850.
  25. ↑ a b c Gabriel Kociuba. Nekrologi. „Kurier Warszawski”. Nr 158, s. 7, 11 czerwca 1938. 
  26. ↑ Karol Szymanowski: Korespondencja: pełna edycja zachowanych listów od i do kompozytora. 1920-1926. od 1924. T. 2. Cz. 2. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1994, s. 500.
  27. ↑ Paul Cadrin, Stephen Downes: The Szymanowski Companion. 2016.
  28. ↑ Lista pochowanych. Gabriel Kociuba. um.warszawa.pl. [dostęp 2021-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gabriel_Kociuba&oldid=71897791”