Gagaku

japoński styl klasycznej muzyki dworskiej

Gagaku (jap. 雅楽) – japoński styl klasycznej muzyki dworskiej, do dziś kultywowany na dworze cesarskim w Japonii. Powstał w wyniku połączenia trzech elementów: tańców i pieśni przejętych z gigaku, muzyki instrumentalnej bugaku oraz muzyki wokalnej. Instrumentarium tradycyjnie składa się z fletów ryūteki, oboju cylindrycznego hichiriki, gongu shōko, bębna kakko, rozpiętego na ramie membranofonu dadaiko, organków ustnych shō, lutni biwa i cytry koto[1]. Instrumentem wiodącym jest hichiriki. Charakterystyczną cechą gagaku jest bardzo wolne tempo i daleko posunięta swoboda metryczna, a także bogactwo dźwięków przejściowych, nie określonych pod względem wysokości. Perkusja antycypuje dźwięki grane na biwie i koto. Skala jest pentatoniczna, strój niższy niż w muzyce chińskiej.

Zespół gagaku

Przypisy

edytuj
  1. Anna Czekanowska: Kultury muzyczne Azji. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1981, s. 65. ISBN 83-224-0163-9.

Linki zewnętrzne

edytuj