Galareta Whartona (ang. Wharton's jelly) – substancja znajdująca się w sznurze pępowinowym, na którą składają się głównie mukopolisacharydy (kwas hialuronowy i siarczan chondroityny). Zawiera też makrofagi i fibroblasty.

Jest szczególnym typem tkanki łącznej galaretowatej. Pod wpływem zmiany temperatury w środowisku zewnątrzmacicznym zmniejsza objętość i zaciska naczynia pępowinowe. Komórki galarety Whartona wykazują ekspresję wielu genów komórek macierzystych, w tym telomerazy. Mogą być wyizolowane, hodowane i pobudzone do różnicowania w kierunku innych typów komórek, np. neuronów[1]. Galareta Whartona jest tym samym potencjalnym źródłem dojrzałych komórek macierzystych[2].

Nazwa tkanki pochodzi od Thomasa Whartona, angielskiego lekarza i anatoma, który przedstawił jej opis w swoim dziele "Adenographia: sive glandularum totius corporis descriptio" z 1656 roku[3].

Przypisy

edytuj
  1. Mitchell KE, Weiss ML, Mitchell BM, Martin P, Davis D, Morales L, Helwig B, Beerenstrauch M, Abou-Easa K, Hildreth T, Troyer D, Medicetty S. Matrix cells from Wharton's jelly form neurons and glia. Stem Cells. 2003;21(1):50-60.
  2. Wharton's Jelly, Hair Follicles New Sources of Adult Stem Cells, Studies Find StemCellNews.com, 13 May 2005
  3. Warton T. Adenographia: sive glandularum totius corporis descriptio. London: Wharton 1656. ss.243–44.