Gambit królewski
Gambit królewski – otwarcie szachowe powstające po posunięciach:
- e4 e5
- f4.
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Była to główna broń XIX-wiecznych szachistów, kiedy to powszechnie był uważany za jedną z najsilniejszych odpowiedzi na 1. ... e5. Obecnie jest uważany za debiut bardzo dla białych ryzykowny. Białe ofiarowują pionka, by wywrzeć nacisk na centrum, a w niektórych wariantach wykorzystują półotwartą linię f do zorganizowania ataku na pole f7 (które jest najsłabszym punktem w obozie czarnych).
Obecnie za ostatniego rycerza gambitu królewskiego uważany jest Aleksandr Moroziewicz, który jako jedyny szachista należący do światowej czołówki podejmuje czasami ryzyko związane z 1.e4 e5 2.f4. Mimo to gambit królewski, gwarantujący ciekawą grę od samego początku partii i umożliwiający zastawianie pułapek na przeciwnika cieszy się wciąż popularnością na poziomie amatorskim. W Polsce corocznie odbywa się w Radomiu turniej szachów szybkich Królewski Gambit Radomia, którego uczestnicy rozgrywają wyłącznie partie w tym starym otwarciu.
Warianty edytuj
Gambit skoczka edytuj
- e4 e5
- f4 e:f4
- Sf3
Czarne mają do wyboru kilka kontynuacji: 3...g5, 3...Sf6, 3...d5, 3...Ge7, 3...h6
Obrona klasyczna edytuj
najstarsza znana kontynuacja:
- e4 e5
- f4 e:f4
- Sf3 g5
Białe dysponują tutaj kilkoma równorzędnymi kontynuacjami jak 4.Gc4; 4.h4; 4.Sc3; 4.d4
Gambit Kieseritzky'ego edytuj
- e4 e5
- f4 e:f4
- Sf3 g5
- h4 g4
- Se5
Czarne mają do wyboru kontynuacje: 5...Sf6, 5...Gg7, 5...d5, 5...d6, 5...Sc6, 5...He7, 5...Ge7, 5...h5.
Wariant z szybkim d5 edytuj
- e4 e5
- f4 e:f4
- Sf3 d5
Czarne dążą do jak najszybszego rozwoju własnych figur.
Kontrgambit Falkbeera edytuj
- e4 e5
- f4 d5
Za cenę piona czarne chcą wyprzedzić białe w rozwoju figur i opanować centrum.
Nieprzyjęty gambit królewski edytuj
- e4 e5
- f4 Gc5
- Sf3 d6
Czarne nie zwracają uwagi na ofiarowanego im piona, który na polu f4 przeszkadza własnemu czarnopolowemu gońcowi.
Gambit gońca edytuj
- e4 e5
- f4 e:f4
- Gc4!?
Gambit Villemsona edytuj
- e4 e5
- f4 e:f4
- d4?! Hh4+!
Czarne chcą natychmiastowo wykorzystać osłabienie królewskiego skrzydła białych.
Gambit Masona edytuj
- e4 e5
- f4 e:f4
- Sc3?! Hh4+!
Czarne chcą natychmiastowo wykorzystać osłabienie królewskiego skrzydła białych.
Zobacz też edytuj
Wybrana literatura edytuj
- Wiktor Korcznoj, Władimir Żak (1974), King's Gambit, Batsford, ISBN 978-0-7134-2914-5
- Jakow Estrin, Igor Głazkow (1982), Play the King's Gambit, ISBN 978-0-08-026873-6
- Eric Schiller (1989), Who's Afraid of the King's Gambit Accepted?, Thinkers Pr Inc / Chessco, ISBN 978-0-931462-90-0
- Joseph Gallagher (1993), Winning With the King's Gambit, Henry Holt, ISBN 978-0-8050-2631-3
- Jan Piński (2009), The King's Gambit, Quality Chess, ISBN 978-91-976004-9-1
- Jerzy Konikowski, Uwe Bekemann (2012), Königsgambit-richtig gespielt, Joachim Beyer Verlag, ISBN 978-3-940417-26-8
Linki zewnętrzne edytuj
- Chessgames.com opening explorer (ang.)
- Rapporto di apertura. studimonetari.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-16)]. (wł.).