Garniec

Garniec – jednostka objętości stosowana w Europie od średniowiecza, podstawowa jednostka objętościowa późnego okresu wieków średnich^[1]. Nazwę wzięła od glinianego naczynia^[2].

Historia

W Polsce przedrozbiorowej jako miara ciał sypkich stanowił 1/32 korca i dzielił się na 4 kwarty. W zależności od regionu i okresu było to od 2,1 do 3,9 litra^[2]. Przy mierzeniu płynów garniec to 1/72 beczki i dzielił się na 4 kwarty^[2].

Zależnie od regionu:

1 garniec chełmiński = 7,12 litra obowiązywał do 1714
1 garniec krakowski = 2,18-2,26 litra (XVI w.)^[1], 2,75 litra
1 garniec warszawski = 3,76-3,90 litra (od XVI w.)^[1] 3,77 litra (po 1764 roku)^[3]
1 garniec nowopolski = 4 litry (od XIX wieku - po 1819 roku)

35 garnców = 1 kibel; 32 garnce = 1 korzec; 48 garnców = 1 beczka

Dzieli się na 4 kwarty i 16 kwaterek.

Aktualnie wyszedł z użycia. Czasem używana jest kwaterka = 1/4 litra.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Szymański 2001 ↓, s. 169.
↑ ^a ^b ^c Manikowski A. Garniec Encyklopedia Historii Gospodarczej Polski do 1945 roku t. 1 A-N Warszawa Wiedza Powszechna 1981 s. 186 ISBN 83-214-0185-6
↑ Szymański 2001 ↓, s. 170.

Bibliografia

Henryk Szymański: Nauki Pomocnicze Historii. Warszawa: 2001.

[CITEREFSzymański2001169-1] Szymański 2001 ↓, s. 169.

[:0-2] Manikowski A. Garniec Encyklopedia Historii Gospodarczej Polski do 1945 roku t. 1 A-N Warszawa Wiedza Powszechna 1981 s. 186 ISBN 83-214-0185-6

[CITEREFSzymański2001170-3] Szymański 2001 ↓, s. 170.

[1]

[2]

[3]