Geração à Rasca (w wolnych tłumaczeniach: pokolenie w kłopocie, pokolenie desperacji, pokolenie ledwie wiążących koniec z końcem) – ruch obywatelski, którego największą aktywnością była seria protestów w ponad 10 miastach Portugalii w roku 2011. Zdaniem organizatorów Geração à Rasca jest „bezstronnym, świeckim i pokojowym protestem, którego celem jest wzmocnienie demokratycznego zarządzania w kraju”.

Protestujący maszerują z banerem
Tłum protestujących „Geração à Rasca”, Lizbona, 12 marca 2011

Geneza

edytuj

Protest został zainspirowany przez utwór Parva Que Sou autorstwa Pedro da Silva Martins w wykonaniu portugalskiej grupy neofado Deolinda(inne języki)[1][2]. Ożywione reakcje publiczności wywoływane były słowami piosenki opisującymi trudności finansowe i niemożność w realizowaniu się młodych Portugalczyków z pokolenia „nie mogę więcej!”.

Jestem z pokolenia bez wynagrodzenia
I ten stan rzeczy wcale mi nie przeszkadza
Ależ ze mnie głupek!
Ponieważ jest źle i tak już zostanie
Powinienem się cieszyć, że jestem na stażu
Ależ ze mnie głupek!
Ale potem myślę sobie,
Że ten świat jest taki dziwny
Żeby zostać niewolnikiem trzeba studiować…[3]

Inne źródła przypisują inspirację dla protestów duetowi komików Homens da Luta, który piosenką „Radość walki” wygrał Festival RTP da Canção i zakwalifikował się jako reprezentant Portugalii do Konkursu Piosenki Eurowizji[4].

Protesty

edytuj

Według różnych źródeł dnia 12 marca 2011 w Lizbonie i Porto zebrało się między 160 a 280 tysięcy demonstrantów[5]. Protesty nastąpiły również w kilku innych miastach portugalskich: Funchal, Ponta Delgada, Viseu, Braga, Castelo Branco, Coimbra, Faro, Guimarães oraz Leiria. Grupy portugalskich emigrantów w aktach protestu zbierały się też przed placówkami dyplomatycznymi swojego kraju w Barcelonie, Londynie, Berlinie, Hadze, Madrycie, Lublanie, Luksemburgu, Brukseli, Maputo, Nowym Jorku, Kopenhadze i Stuttgarcie[6].

Następstwa

edytuj

Pod wpływem Geração à Rasca podniosły się hiszpańskie protesty w maju 2011 roku[7]. Te natomiast zachęciły do nowych, również majowych, protestów w Portugalii[8]. Kolejna manifestacja miała miejsce 15 października 2011. Ponad 40 tysięcy osób przemaszerowało w Lizbonie w ramach Ruchu Oburzonych. Kilkuset protestujących przedarło się przez kordon policji i zajęło szerokie marmurowe schody gmachu parlamentu w Lizbonie[9]. Około 20 tysięcy osób zebrało się tego dnia również w Porto i innych miastach Portugalii.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Utwór: Parva Que Sou, wykonawca: Deolinda. youtube.com. [dostęp 2012-04-13].
  2. "Parva que Sou" - Deolinda no Coliseu dos Recreios 2011. [dostęp 2023-09-26].
  3. Parva Que Sou, słowa: Pedro da Silva Martins. sweetslyrics.com. [dostęp 2012-04-13].
  4. »Homens da Luta aumentam adesões à „Geração à Rasca”«. sol.sapo.pt. [dostęp 2012-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-21)].
  5. Manifestação de todas as idades. publico.pt. [dostęp 2012-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-15)].
  6. »„Geração à rasca”: luta também em Barcelona«. tvi24.iol.pt. [dostęp 2012-04-13].
  7. Jornal de Notícias: »„Geração à rasca” é referência para Espanha«. jn.pt. [dostęp 2012-04-13].
  8. Jovens do Rossio. Negociar a dívida, já!. www1.ionline.pt. [dostęp 2012-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-31)].
  9. Protesters in Lisbon surround parliament. reuters.com. [dostęp 2012-04-13].

Bibliografia

edytuj