Gino Marinuzzi Jr.
Gino Marinuzzi Jr. (ur. 7 kwietnia 1920 w Nowym Jorku[1][2], zm. 6 listopada 1996 w Rzymie[1]) – włoski dyrygent i kompozytor.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Syn Gina Marinuzziego[1][2]. Studiował w konserwatorium w Mediolanie u Vincenzo Calacego (fortepian) oraz Giulio Cesare Paribeniego i Renzo Bossiego (kompozycja)[1][2]. Dyplom uzyskał w 1941 roku[1][2]. Od 1946 do 1951 roku pełnił funkcję asystenta dyrygenta opery w Rzymie[1][2]. Był jednym z pierwszych włoskich kompozytorów zajmujących się muzyką elektroniczną[1][2]. Od 1953 roku tworzył etiudy eksperymentalne[1]. W 1956 roku pracował wraz z technikami nad aparaturą, która weszła w skład wyposażenia Centro Elettronico della Filarmonia Romana[1]. We współpracy z Paulem Ketoffem zbudował syntezator elektroniczny Fonosynth[2]. W 1958 roku nawiązał współpracę z założonym przez Franco Evangelistiego Studio R7[1].
Skomponował m.in. operę radiową La Signora Paulatim (wyk. RAI Turyn 1964, wyst. Neapol 1966), koncerty skrzypcowy i fortepianowy, utwory fortepianowe i kameralne, utwory na taśmę magnetyczną[1][2]. Po 1964 roku zajął się głównie tworzeniem muzyki dla potrzeb teatru, filmu i telewizji[1].