Gończy fiński – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy[1].

Gończy fiński
Ilustracja
Gończy fiński
Inne nazwy

Finnish Hound, Suomenajokoira

Kraj pochodzenia

Finlandia[1]

Wymiary
Wysokość

56-62 cm

Masa

25 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa VI, Sekcja 1,
nr wzorca 51

Krótki rys historyczny

edytuj

Rasa powstała w XVIII wieku w wyniku krzyżowania gończych angielskich, niemieckich, szwajcarskich i skandynawskich.

Użytkowość

edytuj

W lecie jako zwinny i energiczny łowczy wykorzystywany jest do polowań na drobną zwierzynę. W zimie woli być towarzyszem człowieka w domu.

Charakter i temperament

edytuj

Pies przyjazny i aktywny.

Wygląd

edytuj

Umaszczenie jest trójkolorowe, z czarnym kuprakiem, białą strzałką na pysku i białymi znaczeniami w dolnych partiach ciała. Sierść gęsta i twarda. Charakterystyczny jest tułów, którego długość jest większa niż wysokość psa w kłębie. Inne cechy to duże i opadające uszy, mocne nogi i opuszki oraz długi ogon.

Przypisy

edytuj
  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 231.

Bibliografia

edytuj
  • David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
  • Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.