Gotha G.V – ciężki bombowiec używany przez Luftstreitkräfte (Cesarska Niemiecka Służba Powietrzna) podczas I wojny światowej.

Gotha G.V
Ilustracja
Gotha G.V
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Gotha

Konstruktor

Hans Burkhard

Typ

ciężki samolot bombowy

Konstrukcja

dwupłat konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne, stałe

Załoga

3

Historia
Data oblotu

1917

Lata produkcji

1917–1918

Liczba egz.

205

Dane techniczne
Napęd

silnik rzędowy Mercedes D.IVa

Moc

382 kW (520 KM)
2× 191 kW (260 KM)

Wymiary
Rozpiętość

23,70 m

Długość

12,42 m

Wysokość

4,50 m

Powierzchnia nośna

89,5 m²

Masa
Własna

2739 kg

Użyteczna

1228 kg

Startowa

3967 kg

Osiągi
Prędkość maks.

140 km/h

Pułap

6500 m

Zasięg

840 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 lub 3 × km Parabellum lMG 14 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie

Rozwój

edytuj

Użycie bojowe G.IV udowodniło, że zabudowanie zbiorników paliwa w gondolach silników było błędem. W razie katastrofy podczas lądowania zbiorniki mogły pęknąć, a wtedy paliwo rozlewało się na gorące silniki. To stanowiło poważny problem, ponieważ wypadki przy lądowaniu stanowiły 75% strat niebojowych.

Aby temu zaradzić firma Gothaer stworzyła wersję G.V, w której zbiorniki paliwa znajdowały się w centropłacie. Mniejsze gondole silników zostały zamontowane na rozpórkach powyżej dolnych płatów.

 
Schemat konstrukcji kadłuba

W Gocie G.V siedzisko pilota zostało przesunięte w lewo, a zaraz za nim zainstalowano zbiorniki paliwa. To blokowało możliwość przechodzenia członków załogi pomiędzy trzema stanowiskami strzeleckimi, istniejącą w poprzednich wersjach. Wszystkie bomby w tej wersji były przenoszone na podwieszeniach zewnętrznych. Nowa Gotha zawierała ważną innowację w formie „tunelu karabinowego”, gdzie spód tylnego kadłuba był zakrzywiony, co umożliwiało umieszczenie skierowanego w dół karabinu maszynowego, chroniącego przed atakiem od dołu, usuwając tym samym martwy sektor ostrzału.

Podstawowy wariant G.V nie oferował żadnego wzrostu osiągów w porównaniu do G.IV, od którego był o 350 kg cięższy z powodu dodatkowego wyposażenia i użycia niewystarczającej ilości wysuszonego drewna. Silniki Mercedes D.IVa nie mogły wytworzyć teoretycznej mocy 190 kW z powodu stosowania paliwa o niższej jakości.

Użycie bojowe

edytuj

G.V wszedł do służby w sierpniu 1917 roku. Z powodu wspomnianych ograniczeń przeważnie nie mógł latać na pułapie tak dużym jak G.IV. Przez Niemców użyty w 1919 roku podczas powstania wielkopolskiego. Po wojnie był używany przez lotnictwo polskie.

Użytkownicy

edytuj

Literatura

edytuj
  • The Complete Encyclopedia of Flight 1848–1939, John Batchelor & Malcolm V. Lowe