Grażyna Bral

Grażyna Bral (ur. 20 września 1937 w Jamicznie k. Baranowicz) – polska dziennikarka i poetka związana z Gdańskiem.

Grażyna Bral

Data i miejsce urodzenia	20 września 1937 Jamiczno k. Baranowicz
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	poezja
Epoka	współczesność
Odznaczenia

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Przyszła na świat jako córka pielęgniarki i księgowego. Jej dzieciństwo przypadło na czas II wojny światowej. Gdy miała 6 lat, ojciec zawiesił jej na szyi torebeczkę z karteczkami zawierającymi jej dane osobowe. Celem zabiegu było ocalenie tożsamości zagrożonej przez okupację. Jej rodzina, chcąc opuścić okolice Baranowicz, dołączyła do transportu Niemców, likwidujących szpital i uciekających z Baranowicz. W ten sposób zostali repatriantami. Zamieszkali w Gdańsku-Wrzeszczu. W 1958 ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów w Warszawie poznała swojego przyszłego męża Sławomira Brala, związanego z Wybrzeżem. Razem wrócili do Gdańska.

Przebieg kariery zawodowej

Od 1959 do 1965 zatrudniona była w Wydawnictwie Morskim. Pracowała tam jako redaktorka książek i korektorka. Kolejnym etapem jej kariery zawodowej stało się dziennikarstwo. W latach 1965–1972 była członkiem zespołu redakcyjnego periodyku „Tygodnik Morski”. Najpierw działała w nim jako publicystka, a następnie pełniła funkcję zastępcy redaktora naczelnego. Była redaktorką naczelną 2 i 3 numeru Gdańskiego Rocznika Kulturalnego. W latach 1972–1981 pracowała w Gdańskim Ośrodku Telewizyjnym na stanowisku kierownika redakcji publicystyki kulturalnej, a później redaktora naczelnego ds. artystycznych. Pracę w telewizji przerwało jej wprowadzenie stanu wojennego. Od 1982 do 1990 zatrudniona była w redakcji tygodnika „Wybrzeże”, gdzie była zastępcą redaktora naczelnego. W latach 1991–1993 redagowała w Dzienniku Bałtyckim dodatek dla kobiet „Salon Alicji”. W 1992 przeszła na emeryturę, nie rozstając się jednak z pracą redakcyjną. Prowadziła współpracę z Dziennikiem Bałtyckim i Polskim Radiem w Gdańsku. W latach 1999–2003 pełniła funkcję zastępczyni redaktora naczelnego czasopisma „Styl Życia”. Przez dwa lata (2004–2006) prowadziła konwersatorium na Wydziale Politologii i Dziennikarstwa w Wyższej Szkole Humanistycznej w Gdańsku.

Twórczość literacka

Poza działalnością dziennikarską i redakcyjną Grażyna Bral ma także na swoim koncie dorobek literacki. Działała w powołanej w 1959 przez Mieczysława Czychowskiego i Bogdana Justynowicza Gdańskiej Grupie Młodych. Grupa o charakterze interdyscyplinarnym zrzeszała młodych poetów, prozaików, publicystów i plastyków. Młodzi twórcy działali na płaszczyźnie socjologicznej. Łączyło ich zaangażowanie w życie miasta oraz poezja tworzona pod jego urokiem. Pierwsze wiersze publikowała w almanachach w latach 60., jednak rozstała się z twórczością poetycką na kilkadziesiąt lat. Do pisania wierszy powróciła na emeryturze.

Publikacje książkowe

• Wakacje nad morzem (1985);
• Morze w kratkę (1986);
• Statek mojego wujka (1987);
• Kuba na obozie (1988);
• Jeżeli nie ty – to kto? (2006);
• Dawno-niedawno (2007);
• Ustawienia osobiste (2013)

Nagrody

• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1969);
• Zasłużony Ziemi Gdańskiej (1972);
• Srebrny Krzyż Zasługi (1979).